حاج آقا دولابی: پیامبر(ص) وقتی آمد بشارت آورد. وجودش بشیر بود. اول بشارت، بعد انذار. انذار همان لولوست. آیا پدر همین کار را نمی‌کند؟ اول بشارت می‌دهد که اگر فلان کار را بکنی این طور می‌شود. اگر نکنی آن وقت... گفت: این جور که این آقا با شما سر می‌کند دیگر «اگر» او لازم نیست، دیگر لولو لازم نیست، از بس مهربان است. آیا نمی‌دانی مهربانی از خدا و ائمه(ع) چقدر تنزیل شده است تا به مهربانی پدر و مادر رسیده است، با این حال نیمه شب از خواب بلند می‌شود و به بچه شیر می‌دهد. او را بغل می‌گیرد و به سینه چپش می‌چسباند. به من هم فرموده است وقتی که مکه می‌آیی طرف چپ بدنت را طرف خانه کن. مادرها هم عادت دارند و خدا به آنها تعلیم کرده است که سربچه را طرف قلبشان می‌چسبانند. آن وقت در خارج درس می‌خوانند و می‌یابند که اگر سر بچه این طرف باشد از نفس مادر، استراحت می‌کند. حال آنکه مادران شیعه ذاتاً این طورند و کسی این را به آنها یاد نمی‌دهد. ✍️کتاب طوبی محبت؛ جلد3 – ص 161- @Asemani_bashim