« علی بن یقطین » به طور سری « خمس » اموال خود را به حضور پیشوای هفتم می‏فرستاد و گاهی در شرایط سخت و خطرناک، اموالی را برای آن حضرت می‏فرستاد. دو نفر از یاران او نقل می‏کنند: « روزی علی بن یقطین ما را احضار کرد و اموال و نامه‏ هایی به ما داد و گفت: « دو مرکب سواری بخرید و از بیراهه بروید و این اموال و نامه‏ ها را به موسی بن جعفر علیه السلام برسانید، و مراقب باشید که کسی از وضع شما آگاه نشود. » این دو نفر گویند: به کوفه آمدیم و مرکب سواری خریدیم و توشه‏ ی راه تهیه نمودیم و از بیراهه حرکت کردیم تا آن که به سرزمین « بطن الرمه » رسیدیم و چهارپایان را بستیم و برای آن‏ها علوفه گذاشتیم و برای صرف غذا نشستیم. ناگهان سواری به همراه شخصی دیگر نمایان شد. چون نزدیک شد، دیدیم امام موسی بن جعفر علیه السلام است! از جا برخاستیم. سلام کردیم و اموال و نامه‏ ها را تحویل دادیم. در این هنگام امام نامه‏ هایی را بیرون آورد و به ما داد و فرمود: « این‏ها جواب نامه‏ های شماست. اکنون بازگردید ». گفتیم: «یابن رسول الله! غذا و توشه‏ ی ما تمام شده است، اگر اجازه فرمایید به مدینه برویم تا هم مرقد رسول خدا صلوات الله علیه وآله را زیارت کنیم و هم توشه‏ ی راه تهیه نماییم. » امام فرمود: « آنچه از توشه‏ ی شما باقی مانده بیاورید ». توشه را بیرون آوردیم و مقابل موسی بن جعفر علیه السلام قرار دادیم. حضرت با دست اعجاز، آن را زیر و رو کرد و فرمود: « این توشه، شما را تا کوفه می‏رساند ». موسی بن جعفر علیه السلام رفتن ما را به مدینه صلاح ندانست و فرمود: « شما که به زیارت من آمده‏ اید، در واقع پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله را زیارت کرده‏ اید. اکنون سریعا در پناه خدا بازگردید ». ✍️شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، تحقیق: حسن المصطفوی، مشهد، دانشکده‏ی الهیات و معارف اسلامی، ص 436 و 437. کرامات و مقامات عرفانی امام موسی بن جعفرعلیه السلام؛ سید علی حسینی قمی؛ 1382؛ نشر نبوغ @Asemani_bashim