قیس بن عاصم كه از اصحاب رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) است نقل كرده كه روزی با گروهی از «بنی تمیم» خدمت پیغمبر اكرم (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) شرفیاب شدم، گفتم یا رسول اللّه! ما در صحرا زندگی می كنیم و از حضور شما كمتر بهره مند می گردیم، ما را موعظه فرمایید. رسول اكرم نصایح سودمندی فرمود و از آن جمله چنین فرمود: «برای تو به ناچار همنشینی خواهد بود كه هرگز از تو جدا نمی گردد؛ با تو دفن می گردد در حالی كه تو مرده ای و او زنده است. همنشین تو اگر شریف باشد تو را گرامی خواهد داشت و اگر نابكار باشد تو را به دامان حوادث می سپارد. آنگاه آن همنشین با تو محشور می گردد و در رستاخیز با تو برانگیخته می شود و تو مسئول آن خواهی بود. پس دقت كن كه همنشینی كه انتخاب می كنی نیك باشد زیرا اگر او نیك باشد مایه ی انس تو خواهد بود و در غیر این صورت موجب وحشت تو می گردد. آن همنشین، كردار تو است» مجموعه آثار شهید مطهری . ج1، ص: 235 @Asemani_bashim