عمر انسان عاقبت روزی به پایان میرسد هر چه بنوشته قضا حکم خدا آن میرسد زندگی یک جاده ایست دارد شروع و انتها چون شروع گردد، یقین هم دادن جان میرسد گفتهٔ قران به کُلّ مَنْ علیها فان شنو عمر ما فانی بود چون عهد و پیمان میرسد درد اگر کهنه شود انسان زمین گیر میشود گر شناسی درد را فکرت به درمان میرسد گاهی از غفلت شود مؤمن اسیر شهوتش گاهی از روی غرور انسان به نیران میرسد با دو رنگی هیچ کسی پیدا نکرد عزّ و وقار گر که یکرنگ باشد آدم قرب یزدان میرسد شب پره دیدی گریزان است از دیدار نور کسب فیض نور کند انسان به جانان میرسد گاهی انسان از رذالت میشود شمر شرور گاهی از کسب ادب درگاه سلمان میرسد تا توانی ای برادر کن ز حق الناس حذر چند صباحی دیگری هنگام میزان میرسد این شنیدی در قیامت موی از ماست برکشند وعده حق است و بیشک موسم آن میرسد چه بخواهی چه نخواهی رفتنی باشد بشر چون که پیمانه شود پر مرگ انسان میرسد ایکه فکرت نیست بجز خوردن ز مال این و آن روز بیچاره گی ات دادت به کیوان میرسد بر سلیمان مسند و تختش نکرده است وفا پس بدان که مال تو بر این و بر آن میرسد ای (صفا) گر چه نداری گنج و زر در روزگار این غزل از بعد تو بر کل ایران میرسد http://eitaa.com/ashaar_khatm ●●●●●●●●●●●