«السلام علیکــــــــ‌یا باقرالعلوم» آن زمانی که آفریده شدم بر غلامیتان خریده شدم اگر امروز گرم آوایم با صدای شما شنیده شدم من هجایی شکسته و ناقص و به پای شما کشیده شدم میوه‌ای کال بودم و وقتی دم زدم از شما رسیده شدم بی ولای شما زمین‌گیرم با شما تا خدا پریده شدم هر چه هستم ز فیض نام شماست هر چه دارم ز احترام شماست ذکر و مدح شما صفا دارد نامتان طعم ربنا دارد خوشبحال کسی که می‌ریزد پایتان کل آنچه را دارد مزه عشقتان چه شیرین است عشقتان مزه‌ی خدا دارد دردهایی که بی دوا هستند در حریم شما دوا دارد من که میخوانم از شما جانم آشنایی به هل اتا دارد باید از عشقتان ثمر گیرم وَ ز ایمانتان اثر گیرم تا هلال رجب هویدا شد جلوه حق دوباره پیدا شد با نزول محمد ابن علی امتزاج علی و زهرا شد جلوات خدا عیان آمد عرش حق غرقه نور و زیبا شد بارش رحمت خدا آندم بر سر اهل کل دنیا شد انعکاس خدا نمایان گشت مظهر ناب کل اسما شد حق ز اسرار خود که پرده گشود نور زهرا دوباره جلوه نمود عرشیان دل به ساحتش دادند فرشیان دل به صولتش دادند کهکشانها چو نور اودیدند دل به انوار صورتش دادند جلوه تا کرد زاده‌ی زهرا همه دل بر شرافتش دادند تا که نورش حلول پیدا کرد همه دل بر اصالتش دادند همه شیدائیان انوارش دل به نور ولایتش دادند که به دست خدای لم یزلی جلوه کرده محمد ابن علی چیست دریا نمی ز وسعت او آسمان هم حقیر رفعت او کوه با آن صلابت و قدرت سجده آورده پیش شوکت او قصه‌ی ابر و بارش باران شرحی از ماجرای رأفت او دل ما هم که مبتلا شده است هست عبدی به ذیل دولت او حلقه‌ی عاشقان شیدایی خود گواهی بود ز عصمت او واژه واژه دلم غزلخوان است رزق من بر سر همین خوان است با دلم آمدم دوا گیرم ناخوشم آمدم شفا گیرم آمدم در حریمت آقا جان تا به الطاف تو صفا گیرم کاسه‌ام خالی است و محتاجم آمدم بر درت عطا گیرم سائل و بی نوایم و مسکین آمدم تا ز تو نوا گیرم چند تار مویم سپیده زده آمدم از تو کربلا گیرم بر دل خسته‌ام عطایی کن سائلت را تو کربلایی کن ای نگاه تو زخمی غم‌ها زخمی غصه‌های عاشورا راوی روز گرم و خون‌آلود شاهد نیزه‌ها و دشمن‌ها واقف روضه‌های سخت عطش ای دلت تا همیشه نوحه سرا هست در سینه‌ام سوالی سخت وَ به لب دارم این نوا آقا چیست سرّ دوازده ضربه و چه کرد آن پلید چکمه به پا پیش چشمان عمه‌ات بوده؟ یا که می‌دید مادرت زهرا؟ بخدا صبر دل در این حد نیست بی حیا ذره‌ای حیا بد نیست * با عنایت به تأکید حضرت آقا (دام ظله) در خصوص استفاده نکردن از روضه در مراسم میلادیه‌های حضرات آل الله (علیهم صلوات الله) حقیر قلباً راضی به استفاده از بند انتهایی این شعر توسط دوستان ذاکر نیستم. فقط من باب تبرک ثبت شده است.