۴: دیدگاه مختار:
در منابع علم انساب برای محمد بن حنفیه بیست و چهار فرزند ذکر شده است که چهارده تن از آنها اولاد ذکور محمد بن حنفیه بودند( المجدی فی انساب الطالبین ص۴۲۸/ عمده الطالب ص۴۳۳)اما با مراجعه به اسامی شهدا کربلا، مشاهده می شود که هیچ یک از اولاد و فرزندان ابن حنفیه در کربلا حضور نداشتند و در میان متون تاریخی نامی از این افراد در نهضت عاشورا به میان نیامده است، علت این غیبت چیست؟ اگر بپذیریم که ابن حنفیه به دلیل ماموریت از سمت امام (ع) در مدینه باقی مانده است و یا بنابر احتمال برخی از محققان به دلیل بیماری در کربلا حاضر نبوده است، چرا از فرزندان او خبری در دست نیست، بلکه بنابر گزارش برخی منابع، این گونه برداشت می شود که ابن حنفیه آن گونه که باید و شاید به حرکت امام حسین(ع) ایمان نداشته و در مقابل رای و دیدگاه امام (ع)، خود را صاحب نظر می دانسته است، منابع نقل کرده اند که: امام حسین(ع) قاصدی به مدینه فرستاد و از بنی عبدالمطلب، هرکس که با او کوچ نکرده بود، بر او وارد شدند که تعداد آنها نوزده مرد به همراه زنان و کودکان بودند و از جمله آنها خواهران او و همچنین دختران وزنان وی نیز بودند، محمد بن حنفیه نیز به دنبال آنها حرکت کرد و در مکه به امام رسید، ابن حنفیه به حضرت اعلام کرد که خروج در این زمان مناسب نیست، اما امام حسین (ع) این نظر را نپذیرفت، محمد بن حنفیه فرزندانش را نگه داشت و هیچ یک را با امام حسین (ع) نفرستاد، تا بدان جا که امام در دلش از ابن حنفیه ناراحت شد و فرمود: فرزندانت را از جایی که من در آن آسیب می بینم، باز می داری؟ ابن حنفیه گفت: دوست ندارم به شما و آنها آسیبی وارد شود، اگر چه مصیبت شما برای ما از همه عظیم تر است( تهذیب الکمال ج۶ص۴۲۱/ الطبقات الکبری ج۱ص۴۵۱/ سیراعلام النبلا ج۳ص۳۰۴) به نظر می رسد عدم حضور ابن حنفیه و فرزندان او در نهضت عاشورا و همراهی نکردن آنها با حرکت امام حسین (ع)، نشات گرفته از عدم درک صحیح و منطقی از مقام امامت و چرایی قیام امام حسین(ع) دارد؛ مضافا براینکه از لحاظ شخصیتی در نقلی متهم به ترس نیز بوده است ، مسعودی می آورد : هنگامی که در جنگ جمل ، مبارزه به اوج خود رسید ، ابن حنفیه توقف کرد و از جنگ خودداری نمود ، امیرالمومنین (ع) به سوی او آمد و با غلاف شمشیر به او زد و فرمود : رگی از مادرت در تو تاثیر گذاشته است( مروج الذهب ج۲ص۳۷۵) این دو عامل یعنی عدم اعتقاد به شیوه ی مبارزه ی امام حسین (ع) و ترس درونی هنگام قطعی شدن خطر ، موجبات عدم همراهی او را با کاروان حسینی فراهم کرده است ، طبیعی است که وقتی امام حسین (ع) از حضور ابن حنفیه با خود نا امید گردید ماموریتی به او می دهد تا حداقل زمان حضورش در مدینه بتواند برای آن حضرت کاری انجام داده باشد واگرنه عدم حضور او در کاروان حسینی بدون توجیه است.
@ashoora_61