☝️☝️☝️ در آیات بعد، خداوند عالمانی را که کتاب خدا را تحریف یا بخشی از آن‌را کتمان می‌کنند، لعنت کرده و‌ از رحمتِ خویش در دنیا و آخرت بی‌بهره دانسته است. آیاتِ بعدی، هشدار است به اینکه آدم فریبِ شیطان را بخورد، یا به سنّت آباء و اجدادی وابسته باشد، یا برای خودش دین اختراع کند. آیهٔ صدوهفتادوهشتم آیهٔ قصاص است. خداوند قصاص را حیات دانسته؛ بقول امیرالمؤمنین‌(ع) این قتل، خودش قتل را می‌کُشد! آیات بعد راجع به وصیّت است: آدم باید از بخشی از مالش برای نزدیکانی که ارث نمی‌برند، وصیّت کند. سپس آیات روزه است: خداوند روزهٔ ماه رمضان را بر مسلمین تکلیف کرده تا با تقوای مُکتَسَب از آن، راهی به آستانش بجویند. آیات صدونود به بعد راجع به جهاد است. سپس آیات حجّ و عمره آمده. از آیهٔ دویست به بعد، انسان‌ها را تقسیم کرده به چهار طایفه: مقرّبین، ابرار، مستضعفین، و شیاطین. درک این تقسیم‌بندی، از مهم‌ترین کلیدهای فهم قرآن است‌. پس از آن، چندین سؤال و جواب فقهی آمده که ضمنش حکم ماه‌های حرام، شراب و قمار، ایتام، نکاح و مسائل زنان، سوگند، اقسام طلاق، شیردادن، عدّهٔ طلاق و وفات، مَهریه،و نماز خوف بیان شده. سپس باز چند آیه راجع به جهاد و نترسیدن از مرگ آمده و برای تبیین مرگ و برکت آن برای مؤمنین، به ماجرای جهاد بنی‌اسرائیل با عمالقه به رهبری طالوت و داستان گریختن مردم از طاعون و مرگ همگی در صحرا اشاره کرده. آیهٔ دویست‌وپنجاه‌وپنجم آیت‌الکرسی است؛ آیت‌الکرسی شریف‌ترین آیهٔ قرآن است. پس از آن به سه ماجرا اشاره شده تا به زندگیِ پس از مرگ و امکان معاد اشاره کند: ماجرای مرگ عُزیر و زنده‌شدنش پس از صد سال، ماجرای مُحاجّهٔ ابراهیم با نمرود، و ماجرای کشتن ابراهیم چهار پرنده را و زنده شدن دوبارهٔ آن‌ها به اذن خدا. بخش بعدیِ سوره تشویق به انفاق و تمجید از اهل انفاق است. در آخر گریزی به قبح ربا می‌زند و توصیه به نوشتن قراردادها و شاهد گرفتن بر معاملات می‌کند. آیات آخر سوره، مناجات مؤمنینِ دلسوخته با خداست و اجابت خدا مر ایشان را.