❇ تفســــــیر ❇ همه چیز فداى هدف و براى خدا آخرین وسوسه و بهانه اى که ممکن بود براى گروهى از مسلمانان در برابر دستور پیکار با بت پرستان پیدا شود ـ و طبق بعضى از تفاسیر پیدا شد ـ این بود که آنها فکر مى کردند از یک سو، در میان مشرکان و بت پرستان، خویشاوندان و بستگان نزدیک آنها وجود دارند، گاهى پدر مسلمان شده و پسر در شرک باقى مانده، گاهى به عکس پسران راه توحید را پیش گرفته اند و پدران همچنان در تاریکى شرک باقى مانده اند، و همچنین در مورد برادران و همسران و عشیره و قبیله، اگر بنا شود با همه مشرکان پیکار کنند باید از خویشاوندان و قبیله خود چشم بپوشند! از سوى دیگر، سرمایه ها و تجارت آنان تا حدّ زیادى در دست مشرکان بود، با آمد و شد آنها به مکّه آن را رونق مى بخشیدند. و از سوى سوم، خانه هاى مرفه و نسبتاً آبادى در مکّه داشتند که در صورت درگیرى با مشرکان ممکن بود به ویرانى بکشد، و یا با تعطیل مراسم حج از طرف مشرکان از ارزش و استفاده بیفتد. 🌼🌼🌼 این آیات ناظر به حال این گونه اشخاص است و با بیان قاطعى به آنها پاسخ صریح مى دهد، نخست مى فرماید: اى کسانى که ایمان آورده اید پدران و برادران خود را در صورتى که کفر را بر ایمان مقدم دارند یار، یاور، متحد و ولىّ خود قرار ندهید (یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا آباءَکُمْ وَ إِخْوانَکُمْ أَوْلِیاءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْکُفْرَ عَلَى الإیمانِ). سپس به عنوان تأکید اضافه مى کند: کسانى که از شما آنها را به یارى و دوستى برگزینند ستمکارانند (وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَأُولئِکَ هُمُ الظّالِمُونَ). چه ظلمى از این بالاتر که انسان با پیوند دوستى با بیگانگان و دشمنان حق، هم به خویشتن ستم کند، هم به جامعه اى که تعلق به آن دارد، و هم به فرستاده خدا! (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۲۳، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh