🔹۱۱. دین باید سبب الفت و محبت باشد رسالت پیامبران در اصل، برطرف کردن اختلاف‌های بشر و ایجاد انس و محبت میان مردم است، در غیر این صورت به گفته عبدالبهاء: اگر دین هم که خود باید درمان اختلاف-ها باشد، سبب اختلاف و جنگ و جدایی شود، بی دینی بهتر است. [۱] درباره این آموزه بهایی به سه نکته می-توان اشاره کرد: ۱. تاریخ بابیت و بهاییت پر از دشمنی‌ها و درگیری‌ها میان رهبران با رهبران و رهروان با رهروان و اختلاف‌های داخلی اعضای این فرقه است که هر یک سرفصلی مهم در تاریخ بهاییت به شمار می‌روند، از جمله: الف) کشمکش‌های بابیان برای به دست آوردن عنوان «من یظهره الاهی»؛ ب) کشمکش‌های بهاء و ازل و به پیروی از آنها بهاییان و ازلیان؛ ج) کشمکش‌های عباس افندی با محمد علی افندی؛ [۲] د) کشمکش‌های شوقی با بسیاری از یاران قدیمی بهاییت؛ ه-) کشمکش‌های روحیه ماکسول و سازمان ایادی با میسن ریمی، رئیس هیئت بین المللی بهایی. ۲. آیینی که به پیروان خود دستور می-دهد: «کن شعله النار علی اعدائی و کوثر البقأ لاحبائی؛ بر دشمنانم شعله آتش باش و برای دوستانم کوثر بقا» [۳] نمی تواند مدعی صلح عمومی باشد. ۳. پیشینه بهاءالله پر از شرارت است. عباس افندی در نامه ای به عمه خود (لوح عمه)، مقام میرزا حسین علی بهاء را در عراق ترسیم کرده و در آن، ناخواسته از تهدیدها و شرارت‌ها و جنایت‌های بابیان که به رهبری پدرش صورت می‌گرفت، پرده برداشته است. وی می‌نویسد: زلزله در ارکان عراق انداخت و اهل نفاق (شیعیان) را همیشه خائف و هراسان داشت. سطوتش چنان در عروق و اعصاب نفوذ نموده بود که نفسی در کربلا و نجف در نیمه شب جرئت مذمّت نمی نمود و جسارت بر شناعت نمی کرد.... [۴] توبه کننده بهایی، عبدالحسین آیتی که مدتی از عمر خود را با نام آواره در میان بهاییان سپری کرده است، درباره صلح جویی رهبران بهایی می‌نویسد: عباس افندی... مخالف علنی خود را که در بساط محرم و مجرم شده و اسرار را شناخته و به کشف آن پرداخته برای افناء و اعدامش می‌کوشید و اگر موفق می‌شد، عربده اقتدار معنوی می‌کشید که ببینید: قدرت حق به کمر فلان (مخالف) زد. [۵] ---------- 📗[۱]: مکاتیب عبدالبهاء، به اهتمام: فرج الله زکی الکردی، مصر، ۱۹۲۱ م.، ج ۳، ص ۶۷. 📗[۲]: عبدالبهاء طرفداران خود را ثابتین و طرفداران برادرش محمد علی افندی راض ناقضین می‌خواند. در مقابل، محمدعلی افندی طرفداران خود را موحدین و طرفداران برادر را مشرکین می‌نامید. 📗[۳]: نسائم الرحمن، مجموعه الواح بهاءإلله، محفل روحانی، شمال، افریقا، ۱۹۹۳م. چ ۴، صص ۲۵ و ۲۶. 📗[۴]: مکاتیب، ج۲، ص۱۷۷. 📗[۵]: کشف الحیل، ج ۳، ص ۱۱۹. 📗تحلیل و نقد بهائیت، علیرضا روزبهانی، صص۱۱۰_۱۱۱ #آموزههای_بهائیت 🚫@bahaiyat🚫