فرقه های بابیت و بهائیت
🔹فصل چهارم: من يظهره اللَّه ب) نقض نص و كشف خدائع در اوائل ايام توقف در عراق عرب توافق همگان مبنى بر تبعيت و اطاعت از صبح ازل كماكان به قدرت خود باقى بود. ولى ميرزا حسين با اتخاذ اين سياست كه صبح ازل را در پس پرده نگاه داشته و خود به امور بابيه در بغداد اشتغال ورزد موجب تحكيم روز افزون موقعيت حسينعلى ميرزا در ميان بابيان گرديد. بدين روال چون سستى و بى صلاحيتى صبح ازل بر منصب رياست معلوم همگام شده بود و با توجه به تعاريف على محمد شيرازى از من يظهره اللَّه صبح ازل را مصداق چنان تعاريفى نمى يافتند. خرده خرده اين فكر در ميان زعماى جماعت بابيه رونق گرفت كه آنان چه چيزى ازصبح ازل كمتر دارند كه من يظهره اللَّه نشده اند؟ از سوى ديگر چون بر حسب ظاهر دست مريدان از دامن صبح ازل كوتاه گرديده بود و فقط ميرزا حسينعلى پيوسته با مريدان مأنوس و محشور بود، هواى رياست و عزل صبح ازل در مخيله هر يك ازقدماى بابيه عموماً وميرزا حسينعلى خصوصاً رونق گرفت با چنين زمينه اى بابيه در عراق با دو واقعه مهم روبرو گرديد: اول: حسينعلى ميرزا در اثر كسب موقعيت خاص در ميان بابيه به تصريح «شيخ احمد روحى» و «آقا خان كرمانى»: كم كم بعض آثار تجدد و مساهله و خود فروشى و تكبر در احوال بهاء اللَّه مشهود گرديده بعضى از قدماى امر؛ از قبيل ملا محمد جعفر نراقى و ملا رجبعلى قهير و حاجى سيد محمد اصفهانى و حاجى سيد جواد كربلائى و حاجى ميرزا احمد كاتب و متولى باشى قمى و حاجى ميرزا محمد رضا و غيرهم از مشاهده اين احوال مضطرب گشته بهاء اللَّه را تهديد نمودند و به درجه اى بر او سخت گرفتند كه وى قهر كرده از بغدادبيرون رفت و قريب دو سال در كوه هاى اطراف سليمانيه بسر برد و در اين مدت مقر وى معلوم بابيان بغداد نبود. [۱] ---------- 📗[۱]: هشت بهشت. 📗 بهائیان، نجفی، محمد باقر،ص۳۰۳ 🚫@bahaiyat🚫
1.2هزار مشاهده