.
#یادادشت
در محضر قرآن کریم
✍ گردآورنده: احمد لطفی؛ بلوطستان
قرآن کتابی است ، که به نثر سمبولیک نگاشته شده است، این کتاب در هر دورانی مفاهیمی، حکمتهایی، و معماهایی در خور فهم و دانایی. هر جامعه‌ای از بطن آن قابل استفاده است.
قرآن را بُطُونی است، که تدبر در آیات آن یکسری مفاهیم و معانی آموزنده را به انسان آموزش می دهد.آموزشهای قرآنی نشاط بخش جامعه، و عامل همبستگی اجتماعی هستند. تدبر و کسب معرفت قرآنی شرطش آن است که آن معانی با عقل و شرع هم‌نوا و همراه باشند.
قرآن در سوره ی حجرات، آیه۱۳ می فرماید؛
يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ
یعنی؛
اى مردم! ما شما را از مرد و زن آفريديم و شما را تيره‌ها و قبيله‌ها قرار داديم تا يكديگر را بشناسيد، همانا گرامى‌ترين شما نزد خدا، با تقواترين شماست، همانا خدا داناى خبير است.
بعضى مفسّران معتقدند، اين آيه با آيات قبل مرتبط می باشد، زیرا مسخره و غيبت كردن، برخاسته از روحيّه‌ى خودبرتربينى و تحقير ديگران است، بنابراين آيه مى‌فرمايد: ملاك برترى و كرامت، تقواست، نه برتری جنسی و نژادی ، و قبیله ای.
دراين آيه به اصل مساوات در آفرينش زن و مرد، اصل تفاوت در ويژگى‌هاى بشرى و اصل اين‌كه تقوا ملاك برترى است، پرداخته شده است. البتّه در آيات ديگر قرآن، ملاك‌هايى از قبيل داشتن علم، سابقه در ادب و ایمان، امانتداری، توانايى و توانمندی در ابعاد مختلف حیات اجتماعی، و هجرت نيز به چشم مى‌خورد.
درواقع مرد يا زن بودن، يا از فلان قوم و قبیله و تیره و طایفه بودن، ملاك افتخار نيست كه اينها كار خداوند است. که انسان با این تفاوت‌ها هویت خود را بشناسد، و در معرفی به دیگران بگوید جزو کدام قوم يا طایفه هستم، و گرنه سلسله نسل‌های بشر، به حضرِت آدم و حوا ء ختم می شوند.
تفاوت‌هايى كه در شكل و قيافه و نژاد و زبان و زنگ پوستِ انسان‌ها ديده مى‌شود، پشتوانه ای حكيمانه براى شناسائى يكديگر است، نه براى تفاخر.
اگر واقع بین باشیم، كرامت در نزد مردم زودگذر است، كسب كرامت در نزد خداوند مهم است. شناخت مردم از دسته بندی ها و هویت خاندان ها فقط برای دانستن موقعیت ها و معرفی آنها به جامعه است، وگرنه قرآن همه ی تبعيض‌هاى نژادى، حزبى، قومى، قبيله‌اى، اقليمى، اقتصادى، فكرى، فرهنگى، اجتماعى و نظامى، و... را مردود مى‌شمارد و ملاك فضيلت را تقوا مى‌داند.
با وجود آنکه بشر دارای ویژگی هایی از قبیل خودخواهی و برترى‌جويى،و... را تا حدودی در فطرتش بالقوه دارد، و گاهی در قالب راسیسم( نژادپرستی)، فخر فروشی و تحقير ديگران، و بروز دادن رذیلتهای اخلاقی، و به رخ کشیدن برتری قوم و قبیله اش نیات، و رفتار پلیدی را از خود به منصه ی ظهور می گذارد، اما در حقیقت چنان کرداری قطعا" محکوم و مردود است. و قرآن ملاک افتخار و برتری را فقط تقوا و سجایای اخلاقی و فضیلت‌های انسانی می داند.
انسانیت حکم می کند، که در شناساندن دقیق مردم، احساس بدی پیدا نکنیم. گرچه ما همه زنجیر وار اعضای یک حقیقت. هستم و آن آدمیت و انسانیت است.
بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرينش زیک گوهرند
آدمی رسد به جایی که به جز خدا نبیند
ببین که تاچه حد است، مکان آدمیت
در نهایت ادّعاى تقوا و تظاهر به آن نكنيم كه خدا همه را خوب مى‌شناسد. و به اسرار وجود انسان و قصد و نیت بشر کاملا" آگاه است.
به نظر نگارنده، این آيه ی ۱۳ سوره حجرات شاه کلید انسانیت و معرفی حقیقتی بزرگ برای تشکیل ملت‌ها و قبایل برمبنای شناخت اصلشان است و نقش فامیلی و اتحادیه های تشکیل طوایف و ملت ها مشخص است. مانند کشور چک ها، اسلواکی ها، و...
ای مردم ، ما همه شما را نخست از مرد و زنی آفریدیم و آن گاه شعبه های بسیار و فرق مختلف گردانیدیم تا یکدیگر را بشناسید ، همانا بزرگوار و با افتخارترین شما نزد خدا با تقواترین شمایند ، همانا خدا کاملا دانا و آگاه است.( سوره حجرات، آيه ۱۳)
#تازه‌ترین_و_تحلیلی‌ترین_ #اخبار #لرستان_در_بلوطستان
🅱 eitaa.com/joinchat/135528452C8840727e87