#ساره #قسمت_هفتاد_و_هشتم من خانواده ام را می شناختم. عروسی خواهرم را دیده بودم. نمی خواستم هیچ چیز در بینمان بماند که گفته نشود، گفتم: خب یک انگشتر نامزدی را باید داشته باشم، لباس هم یک دست می گیرم، بقیه اش میل خودتان هست. طلا را فامیل های شما می خواهند بزنند یا نه، خودتان می دانید. حرف هایمان را زدیم. سعی کرده بودم همه جوانب را در نظر بگیرم؛ هم خانواده خودم و هم شرایط فکری خودم را. بالاخره روز مهربرون رسید. فامیل های آقای خداداد، عمویش و ما هم عموی بزرگم و دایی را دعوت کردیم. بر سر مهریه بحث شد. بالاخره به پنجاه هزار تومان رضایت دادند. بیشتر بحث هم از طرف عمو و دایی من بود که می گفتند مهریه صدهزار تومان باشد. آقای خداداد از قبل به پدرش گفته بود: مهریه کم باشد، چون دوستان مذهبی و پاسدار من کمتر از این ها مهریه قرار دارند. درست بعد از این مراسم، آقای خداداد محافظ شخصی آیت الله روحانی، نماینده ولی فقیه در استان مازندران شد. در این مدت هنوز ترورها در شهر ادامه داشت و محافظت از آقای روحانی سخت بود؛ آنقدر که برخلاف میل آیت الله روحانی برای حفاظت بیشتر از تهران برایشان ماشین بنز ضد گلوله فرستادند. حتی محافظت حاج آقای روحانی در خانه هم به عهده آقای خداداد و بقیه دوستان او در سپاه بود. آنقدر که حتی وقت نکرد برای خرید انگشتر و لباس عروسی بیاید؛ بدین خاطر پیغام داده بود: من محافظ حاج آقا هستم؛ نمی توانم بیایم. اگر بشود همان روز عقد بیایم و سریع دوباره برگردم.