فرعون، قوم خودش را تحقیر کرد، و وقتی که تحقیر شدند، از او تبعیت کردند (فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطاعُوهُ). آدمی که کوچک می‌شود، خوف‌ و طمعش در حد دنیا می‌شود و لذا شیاطین و طواغیتِ عالَم می‌توانند چنین آدمی را با خوف و طمع‌های مادی و دنیایی، به اطاعت وادار کنند. «کار شیطان همین است که انسان‌ها را در پایین‌ترین مرتبه خودشان حبس می‌کند و روزنه‌ها و راه‌های عالم غیب را به روی مردم می‌بندد و نمی‌گذارد که انسان‌ها از عالم غیب باخبر بشوند؛ با این کار او، انسان در حجاب عالم دنیا می‌افتد و هرچه که می‌بیند و می‌شنود از همین دنیاست. این، کار شیطان و اولیاء طاغوت است. در نقطه مقابلِ اولیاء طاغوت، انبیاء الهی هستند که پرده را کنار می‌زنند و انسان را با عوالم بزرگ‌تر مأنوس و آشنا می‌کنند و قلب انسان را به آن سمت متمایل می‌کنند. بساط مدرنیته هم همین است. بساط مدرنیته، بساط همز و لمز و بدگویی نسبت به جبهه حق و گسترش دنیاپرستی در عالم است. کار اولیاء طاغوت این است که ما را در محدوده دنیا و غرایز مادی حبس می‌کنند و نمی‌گذارند که آدم رشد کند و بزرگ‌تر بشود. استعدادها و ظرفیت‌هایی در وجود ما هست که اولیاء طاغوت نمی‌گذارند اینها عملیاتی بشوند و همه ظرفیت‌ها را ناکام می‌گذارند و انسان را محبوس می‌کنند و بال پرواز را از او می‌گیرند. شیطان واقعا این پرنده‌ای که باید در ثواب‌ها پرواز بکند را زندانی می‌کند. دنیا و دار دنیا واقعاً برای ما یک قفس است و انبیا می‌آیند و درهای این قفس‌ها را باز می کنند و به آدم بال پرواز می‌دهند و انسان را رشد می‌دهند و بزرگ می‌کنند. در ادعیه هم داریم: «وَ لَا تَجْعَلِ  الدُّنْيَا أَكْبَرَ هَمِّنَا وَ لَا مَبْلَغَ عِلْمِنَا». به تعبیر دیگر شیاطین آدم را کوچک می کنند؛ «فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ». آدم را تحقیر می‌کنند؛ وقتی تحقیر کردند «فَأَطاعُوهُ». داستان فرعون همین است دیگر؛ او قوم خودش را کوچک و تحقیر کرد و وقتی تحقیر شدند «فَأَطاعُوهُ»، از او تبعیت کردند. آدمی که کوچک می‌شود، طمعش در حد دنیا می‌شود؛ خوفش در حد دنیا می‌شود؛ بنابراین می‌توان این آدم را با خوف و طمع‌های مادی و دنیایی به اطاعت وادار کرد. لذا دستگاه شیاطین آدم را کوچک می‌کنند و نمی‌گذارند که چشم او، فراتر از دنیا را مشاهده کند و بخواهد. یکی دیگر از کار هایی که شیطان و اولیاء او می‌کنند تزیین اعمال بد است؛ اگر تزیین و اغوا نکنند که کسی دنبال آن ها نمی‌رود! «لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعينَ». شیطان درون ما امنیه و آرزو ایجاد می‌کند و ما را اغوا می‌کند و شهوات را برای ما تزیین می‌کند؛ «زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ». کار شیطان و اولیاء او این گونه است. باید از این حجاب ظلمانی‌ای است که باید از آن عبور کرد. البته این طور نیست که ما تکی عبور کنیم؛ جامعه مؤمنین باید تلاش کند تا از این حجاب عبور کند. این حجابی است که سقیفه و بنی‌امیه و ادامه‌هایشان تولید کرده اند؛ الان هم امپراتوری مادی غرب، ادامه همان حجاب است. حالا سؤال این است که ما چطور باید از این حجابی که اولیاء شیطان و طاغوت در این عالم گسترش داده عبور کنیم و به خدای متعال برسیم؟»