می رسد صوت اذانی با صدایی سوخته بین اردوگاهی از آواره هایی سوخته از لب گلدسته های پرپر آهی سوزناک می رسد بر گوش با "حی علایی" سوخته پهلوی تسبیح دانه دانه ای، مهر سکوت خورده بر سجاده ای با ربنایی سوخته! بین گندمزار آتش باد پرپر کرده است قاصدک های رها را در هوایی سوخته از شب شن های داغ و موج آتش مانده است بوسه هابی سوخته بر ماسه هابی سوخته آسمان تاریک و ماه آهسته دامن می کشد نرم و پاورچین به روی رد پایی سوخته بین اردوگاهی از آوارگان افتاده است برگی از تاریخ در جغرافیایی سوخته! #بهجت_فروغی_مقدم #رفح