هدایت شده از عرفان، اوج ناز
(۱۲۱) از آیت الله مصباح یزدی ﺁﺛﺎﺭ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻧﯽ: ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﯼ ﺳﻠﺒﯽ ﻗﻀﻴﻪ، ﺑﻪ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻳﮏ ﺳﻨﺖ ﺍﻟﻬﯽ ﻣﯽ‌ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﯽ ﺷﺪﻧﺪ، ﻣﺎﺩﺍﻣﯽ ﮐﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﻓﻘﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﯽ‌ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﻓﻘﺮﺍ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﯽ‌ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻣﯽ‌ﺷﺪﻧﺪ، ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﯽ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺴﺠﻞ ﻣﯽ‌ﺷﺪ. ‏ ‏ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﯼ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ، ﺗﺄﺧﻴﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﯼ ﻋﺬﺍﺏ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻣﯽ‌ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺎﺩﺍﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﺪﻩ ﯼ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﺗﻬﻴﺪﺳﺖ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﯼ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻏﺬﺍ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﻴﺮ ﻣﯽ‌ﺷﺪﻧﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺬﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻗﻮﻡ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﮑﺮﺩ. ‏ ‏ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻧﯽ، ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ؛ ﺧﻮﺍﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻩ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ. ‏ ‏ ﻋﺬﺍﺏ‌ﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﺵ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻟﺎﻳﻞ ﻭﻗﻮﻉ ﺳﻴﻞ ﻫﺎ، ﺯﻟﺰﻟﻪ‌ﻫﺎ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ‌ﻫﺎﯼ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﺗﻬﻴﺪﺳﺖ ﺑﻬﺎﻳﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﯼ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ‏ ‏ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺎﺕ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺳﺆﺍﻟﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ؛ ﺳﺆﺍﻟﺎﺗﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﮐﻪ: ﭼﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﻋﻘﺎﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻋﺬﺍﺏ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﭼﺮﺍ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ‌ﻫﺎ ﺧﻴﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﯽ ﺷﺪﻧﺪ؟ توضیح در این زمینه را در شماره بعد بخوانید. @nazz_ir