فقط از آنچه نام خدا بر آن برده شده بخورید برای بیان این حکم جزئی میان این همه حکم کلی چند علت به ذهن انسان می‌آید، اولاً در نظر پروردگار همه مسائل در یک سطح هستند، مسائل کلی مربوط به بشر با مسائل جزئی تفاوتی ندارد، همه اش یکیست همه فرمان خدا است آنچه مایه سعادت انسان است به عنوان فرمان مطرح می‌شود حال کلی باشد یا جزئی؛ فردی باشد یا عمومی. ثانیا  هر کاری که به نام غیر خدا شروع شد دارای جهت غیر خدایی است مثلا وقتی کاری به خاطر پول و هوای نفس شروع شد جهتش همان چیزی است که با یاد آن شروع شده،  به جز پول هیچ چیز دیگری برایش مطرح نیست و هر کاری می کند تا از آن پول در بیاورد حتی به قیمت زیر پا گذاشتن انسانیت و…. پس می‌بینیم که در ضروری ترین و اولین ترین نیاز ما که خوراک است باید نام خدا باشد، شکم پر کردن اصل نیست، خدا اصل است، اگر احساس کردی بخواهی شکمت را پر بکنی از خدا دور خواهی افتاد، پرش نکن، بگذار از گرسنگی بمیری ولی بر خلاف جهت گیری خدایی حرکت نکنی. ثالثا  همه کار را با بسم الله شروع کن حتی غذا خوردن را، حتی عمل جفتگیری را، حتی وارد شدن، رفتن، بیرون آمدن، داخل خانه، در مغازه، یعنی تمام جهت گیری های زندگی برای تامین هر نیازی و نیازهای اول باید بر طبق فرمان خدا و جهت سبیل الله باشد. درست است که این حکم یک حکم فقهی است اما سمبل است، سمبل نیازهای اساسی و اصیل انسان. پیداست نیرویی که برای خاطر خدا به بدن انسان آمده برای خدا هم باید مصرف بشود این یک نتیجه منطقی است. #طرح_کلی_اندیشه_اسلامی_در_قرآن #توحید  #روح_توحید #نفی_عبودیت_غیرخدا #انعام۱۱۷_۱۱۸ https://eitaa.com/bookreaders