حضرت آیت الله العظمی خوردن و آشاميدن مسئله ۱۶۶۰. اگر روزه‌دار عمداً چیزی بخورد یا بیاشامد، روزهٔ او باطل می‌شود؛ چه آن چیز خوراکی باشد؛ یا غیرخوراكی ـ مثل خاک ـ و چه كم باشد یا بسیار؛ حتی اگر از راه غیر متعارف به حلق برسد ـ مثل شرب از راه بینی یا دیگر منافذ سَر ـ روزه را باطل می‌كند. معیار، صدق اكل و شرب است، به گونه‌ای كه به بخش پایانی حلق كه وصل به جوف است، برسد. مسئله ۱۶۶۱. اگر روزه‌دار چیزی را كه لای دندان مانده است، با علم و عمد فرو برد، روزه‌اش باطل می‌شود؛ ولی اگر بی‌اختیار یا از روی فراموشی به حلق فرو رود، روزه باطل نمی‌شود. مسئله ۱۶۶۲. كسی كه می‌خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان صبح دندان‌هایش را خلال كند؛ ولی اگر بداند غذای لای‌دندان در روز بیرون می‌آید و به حلق فرو می‌رود، خلال كردن آن واجب است و اگر عمداً به این واجب عمل نكرد و در بین روز به حلق فرو رفت، روزه باطل می‌شود و قضا دارد؛ ولی کفّاره ندارد؛ همچنین اگر به حلق فرو نرود، روزه او باطل است و قضا دارد، چون اخلال به نیت کرده است. مسئله ۱۶۶۳. فرو بردن آب دهانی كه با اختیار یا بی‌اختیار در دهان جمع شده، گرچه بسیار و ترش مزه باشد، روزه را باطل نمی‌كند، اگرچه احتیاط در اجتناب از فرو بردن آن است. مسئله ۱۶۶۴. بلعیدن خلط سر و سینه برای روزه‌دار، تا وقتی كه به فضای دهان نرسد، روزه را باطل نمی‌كند و احتیاط واجب، آن است زمانی که به فضای دهان رسید، از فرو بردن آن به حلق خودداری کند؛ ولی چون مُبطل بودن آن قطعی نیست، اگر فرو رود، روزه او صحیح است. مسئله ۱۶۶۵. اگر روزه‌دار مسواک آغشته به آب دهان را بیرون بیاورد و دوباره در دهان بگذارد و رطوبتش در آب دهان مستهلک شود، روزه او صحیح است؛ ولی اگر در آب دهان مستهلک نشود و آن را فرو ببرد، روزه را باطل می‌كند. مسئله ۱۶۶۶. با جویدن آدامس، اگر ذرات آن در آب دهان متفرق و مخلوط شود و همراه با آب دهان به حلق فرو رود، روزه باطل می‌شود. مسئله ۱۶۶۷. اگر روزه‌دار فراموش کند که روزه است و چیزی بخورد، روزه او باطل نمی‌شود. @daftar_ayatollah_javadi_amoli