تظاهر به بی‌حجابی لزوما با انگیزه اولیه شهوت نیست. بلکه قوای دیگر نفسانی و غرایز حیوانی نیز می‌توانند باعث آن باشند. قبل از اینکه مرتبه انگیزه را بررسی کنیم به خودآگاهی انسانی و خودبسندگی روحانی باید اشاره کنیم. برخی علم و اشراف درستی بر خودشناسی و مراحل خودسازی ندارند. لذا وقتی به آنان می‌گویی تو انسانی و این تظاهر به غرایز حیوانی شایسته مقام تو نیست با این گزاره احساس بیگانگی می‌کند. بلکه آن را انکار می‌کند و بر آن می‌شورد. الناس اعداء ما جهلوا... از مرتبه دانش و بینش که بگذریم در مرتبه انگیزش و خواهش نیز افراد مختلف هستند. خور و خواب و خشم و شهوت هر یک سهمی از تظاهرات حیوانی در جامعه را دارا هستند. در مورد برهنگی، همیشه چنین نیست که فرد با شعار شهوت تن‌نمایی کند. گاهی این از روی زیاده‌خواهی (خور) است. انسانی که قانع نیست به امکانات مشروع جنسی که دارد و یا محدودیت‌های جنسی را نه از باب شهوت که از باب وسعت قلمرو نمی‌پذیرد. گاهی خودنمایی و تن‌نمایی از باب تن‌آسایی و راحت‌طلبی و سستی و گسل بودن و انزجار (خواب) است. فرد نمی‌خواهد سختی‌های محدودیت‌های جنسی و رفتارهای مهارکننده نفس را تحمل کند. به اصطلاح حال رعایت قواعد و اصول به قول خودش دست و پاگیر را ندارد. می‌خواهد آزاد باشد. رها باشد. مسئولیت نپذیرد و هزینه و انرژی صرف این کار نکند. گاهی خودنمایی و تن‌نمایی از باب خشم است. حس رقابت و مسابقه، حس برتری‌طلبی، حس قدرت‌نمایی، حس انتقام، حس فریاد و انتقاد، حس مبارزه، حس اعتراض به خود، به خانواده، به دوستان، به جامعه یا امور دیگر... . چه بسا برای او شهوت ارزش چندانی نداشته باشد و چنان در خشم فرورفته باشد که کدهای جنسی برای او حداقل نقش‌آفرینی را داشته باشند و حتی موفقیتی در این امر نداشته باشد. البته می‌تواند از یکی از این دروازه‌ها وارد فضای تن‌نمایی شود و سپس عوامل دیگر را نیز با آن بیامیزد و تقویت کند و موانع دفاعی بیشتری را برای خود ترتیب دهد و ارزش هزینه کردن برای آن را نزد خود بالا ببرد. با شناختن زمینه‌های شخصی و شخصیتی استمداد افراد به بی‌حجابی می‌توان راه مهار آن را با هزینه کمتری یافت و برای جبران آن فکری اندیشید و راه حلی یافت.