دستان گرم پیامبر از وقتی قحطی آمد،سفره های بیشتر مردم خالی از نان وغذا شده بود.کار تجارتِ ابوطالب نیز خوب پیش نمی رفت.ابوطالب فرزندان زیادی داشت.دیگر نمی توانست به اندازه ی کافی غذا برای خانواده اش تهیه کند.اوبسیار نگران و پریشان بود.محمدّ پسر برادر ابوطالب،با خدیجه ازدواج کرده بود.خدیجه زنی ثروتمند بود.محّمد نزد عمویش عباس رفت.عمو هم مردی ثروتمند بود.از حال و هوای خانه ی ابوطالب برای عمویش بازگو کرد.محّمد به عمویش پیشنهاد داد تا در نگهداری فرزندان ابوطالب به او کمک کنیم.عموی پیامبر از این پیشنهاد خوشحال شد و هر به سوی خانه ی ابوطالب حرکت کردند.درِ خانه ی ابوطالب به صدا در آمد.یکی از بچه ها در را باز کرد و گفت:《عمو و پسرعمو آمده اند.》ابوطالب از دیدن آن ها خوشحال شد و به آنها خوش آمد گفت.بچه ها نیز خیلی خوشحال بودند.محّمد امین جوانی سی و شش ساله بود.او پسر عبدالله برادر ابوطالب بود.محّمد شروع به صحبت کرد:《عمو جان!این روزها سخت شده،اگر شما اجازه بدهید می خواهیم به شما کمک کنیم.هر کدام از ما سرپرستی یکی از فرزندان شما را به عهده میگیریم.》ابوطالب گفت:《خداوند به شما خیر بدهد شما خیلی با محبت هستید اما صبر کنید باید با مادرشان هم صحبت کنم .》 ابوطالب از پیشنهاد برادر و برادر زاده اش بسیار خوشحال شده بود و سپردن سرپرستی دو فرزندش،به برادر و برادر زاده اش یعنی آسایش و راحتی بیشتر همه خانواده است؛ ولی دور شدن از فرزندانش نیز خیلی سخت بود؛ ابوطالب با همسرش مشورت کرد. فاطمه بنت اسد همسر و مادری، بسیار مهربان بود.هرگز دلش نمی خواست از فرزندانش جدا شود؛ بغض گلوی هر دو را گرفته بود، ولی تحمل گرسنگی بچه ها و دیدن سفره خالی، برای آنها بسیار سخت تر بود. هر دو با چشمانی گریان قبول کردند مدّتی از فرزندانشان دور باشند ابوطالب و همسرش تصمیم گرفتند عقیل و طالب او را نزد خود نگه دارند و دو فرزند دیگر را به برادر و برادر زاده است؛ بسپارند عباس سرپرستی جعفر را انتخاب کرد. محمد نیز سرپرستی علی را برگزید، محمد دستهای کوچک علی را در دستانش گرفت، تا او را به خانه ببرد؛ ناگهان محمد به به یاد چند سال قبل افتاد، که ابوطالب سرپرستی اش را به بر عهده گرفت؛ پیامبر چند سال در خانه ابوطالب زندگی کرده،و با مهربانی های مادر علی بزرگ شده بود.هر چهار نفر با لبانی خندان از خانه ابوطالب خارج شدند؛ علی پسر بچه‌ای شش ساله بود. او از همه خوشحال تر بود. او حضرت محمد(صلی الله علیه وآله) را خیلی دوست داشت پیامبر نیز علی را خیلی دوست داشت او را کنار خود می خواباند مرتب او را در آغوش می کشید غذا دهانش می‌گذاشت پیامبر برای تربیت علی بسیار دقت می‌کرد