#حدیث_روز #فلسطین ۶ ⏹️ سه مبنایی را که برای ایجاد کشور و رژیم اشغالگر قدس ذکر می‌کنند، عبارت است از: 🔘۱. اعلامیۀ بالفور در سال ۱۹۱۷ است. 🔘٢. قطعنامۀ تقسیم مصوب سازمان ملل ۱۹۴۷ 🔘٣. مالکیت سرزمین‌های فلسطینی به دست یهودیان. 🔷🔹 حال این مالکیت و اشغال یا به زور انجام گرفت یا فلسطینیها با اختیار خودشان رها کردند، این جا دو نکته مطرح است. 🔹 اگر بخواهیم مباحث سیاسی را مطرح کنیم، باید ببینیم که چرا فلسطینیها سرزمینهای خودشان را فروختند؟ ⁉️ آن بخشی که به زور از سرزمینهای خودشان بیرون رانده شدند که معلوم است هیچ مبنای حقوقی ندارد، ولی آن بخشی که با اختیار خودشان رفتند،چرا این طور شد؟ ⁉️ آیا جز این بود که اینها را در حالت فقر نگه داشتند و اسراییلی‌ها و صهیونیست‌ها با پول‌های بادآورده‌ای که از کشورهای دیگر آورده بودند، آمدند و با نیت اشغالگری خریدند، ولی خود فلسطینی‌ها هیچ خبر نداشتند؟ 🔹 نکتۀ دوم این است که اگر یهودیان، تمام این سرزمین را خریدند و فلسطینیان با اختیار خودشان رفتند، آیا می‌توان گفت که آنها از حق حاکمیت و سرنوشت خودشان دست برداشتند؟ ◻️ این مطلب در حقوق بین‌الملل قابل بحث است و نمی‌تواند واقعیت داشته باشد. ⬅️ در حقیقت شما نمی‌توانید بگویید تعدادی از افرادی که آمدند و سرزمین‌هایی را خریدند، حق حاکمیت بر آن سرزمین را هم خریداری کرده‌اند. اگر این مطلب را در قرن هجدهم و زمانی که حقوق بین‌الملل تازه پای گرفته بود، می‌گفتید قابل قبول بود. مثلاً دولت امریکا، آلاسکا را خرید که سرزمین بدون سکنه‌ای بود و کسی هم ادعای حاکمیت بر آن جا را نداشت. ✍🏼 روسیه با مبلغ ۲۰ میلیون دلار که مبلغ کمی است، آلاسکا را فروخت. پس در گذشته این رسم وجود داشت؛ یعنی دولتی می‌آمد و از دولتی می‌خرید و حاکمیت منتقل می‌شد. ‼️ دربارۀ اسرائیل این طور نبود. افراد یهودی تک‌تک آمدند و سرزمین‌هایی را خریدند و گفتند در حقیقت، حاکمیت این سرزمین از آنِ ماست. این کار به هیچ وجه مشروعیت نمی‌آورد. ⬅️ مالکیت بر یک زمین نمیتواند الزاماً حاکمیت به مفهوم حقوق بین‌الملل را برای آن سرزمین به وجود آورد. خرید سرزمین هیچ وقت با خرید حاکمیت مساوی نیست. ⬅️ به نظر می‌رسد اشغال این سرزمینها چه اجباری و چه اختیاری، داشتن اختیار تعیین سرنوشت آن سرزمین را به دنبال خود ندارد، به ویژه آن که فلسطینی‌ها هیچگاه حاکمیت خود را تفویض و واگذار نکردند. 📚 «حوزه.نت» ‏🌐 emamraoof.com