#حدیث_روز #فلسطین ۷ 🔷🔷🔹 *هدف بحث قیمومیت یا سرپرستی که در سازمان ملل مطرح شد، این نبود که سرزمین‌ها را تصرف کنند و هر تصمیمی که خواستند نسبت به آنها بگیرند.* 🔷 اگر مبانی حقوقی آن بخشهایی از منشور ملل متحد را که دربارۀ قیمومیت هست مطالعه کنید، می‌فهمید که قیمومیت؛ یعنی سرپرستی فردی که به سن رشد و بلوغ نرسیده است. *شما می‌توانید این واحد را هدایت و تربیت کنید و کمک کنید تا به دورۀ رشد برسد و بتواند انتخاب کند؛ ولی نمی‌توانید حیات او را بگیرید.* 🔷 بحث این است. حتی در بحث سرپرستی در حقوق داخلی نیز وقتی شما سرپرست یک فرد هستید، دادگاه شما را سرپرست تعیین می‌کند؛ اما شما به‌عنوان سرپرست نمی‌توانید هر اقدامی انجام دهید.. در حقوق بین‌الملل هم همین طور است. آن زمان، دورۀ استعمار گذشته بود و بحث استقلال کشورها مطرح بود. 💢 تا پیش از آن اگر دولتی، جایی را تصرف می‌کرد و زور داشت، می‌توانست حاکمیت داشته باشد؛ ولی در آن زمان، بعضی از کشورهایی که قبلاً مستعمره بودند، رها شده بودند. کسی هم آن جا نبود و هیچ مدیریت کلانی بر آن جامعه و بر آن سرزمین حاکم نبود. 🔹 سازمان ملل به دلیل این که دوباره این کشورها دستخوش تصرف و تجاوز کشورهای دیگر قرار نگیرند، سیستمی را پیش‌بینی کرد که بر اساس آن، این کشور تحت سرپرستی کشور دیگری باشد و تا زمانی که نمی‌تواند خودش سرنوشتش را تعیین کند، سرپرستی آن سرزمین با او باشد. در اصل، مدیریت کلان آن جا با او باشد، ولی نمی‌تواند این کشور را نابود کند. 💢 *نمی‌تواند حیات آن سرزمین را که همان حاکمیت و تعیین سرنوشت است، از آنها بگیرد. نمی‌تواند به کشور فلسطین بگوید شما ۹۲درصد بروید کنار تا ۵ یا ۸ درصد قوم یهود سر کار بیاید.* 📚 «حوزه.نت» ‏🌐 emamraoof.com