از زيد بن على روايت شده است كه گفت: در شب بيست و هفتم ماه رمضان شنيدم پدرم امام سجاد عليه السّلام از اول شب تا آخر آن عرض مى‌كرد: «اللّهمّ ارزقني التّجافى عن دار الغرور و الإنابة إلى دار الخلود، و الإستعداد للموت، قبل حلول الفوت ، خداوند آرام نگرفتن در سراى فريب، بازگشت به سراى جاويد، و آمادگى براى مرگ را قبل از آمدن آن نصيبم فرما.» ــــــــــــــــ عارف واصل میرزا جواد آقا ملکی در توضيح معناى اين دعا می‌گوید: آنچه قرآن كريم، روايات آل محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و مكاشفات اهل يقين بر آن گواهى مى‌دهد اين است كه دنيا سراى فريب بوده و آنچه در آن است آنگونه نيست كه ديده مى‌شود. بلكه صفات موجودات اين عالم كه ديده يا حس مى‌گردد، نظير منظره‌اى است كه از سراب ديده مى‌شود، و ماهيت آن آنگونه كه ديده مى‌شود نيست، و بهمين جهت آن را سراى فريب ناميده‌اند. و اگر قبول اين مطلب براى كسى سخت باشد بايد از خود بپرسد كه آيا خطاى حس را قبول دارى؟ وقتى امكان خطا در تمامى حواس ثابت شد، وقوع خطاى حواس با رواياتى كه به اين مطلب تصريح مى‌كند ثابت مى‌گردد. تعدادى از اين روايات دال بر سخن گفتن جمادات هستند در حالى كه حس آن را منكر است و... بهر صورت اين عالم سراى فريب ناميده مى‌شود چون با شكلهايى كه حقيقتى نداشته و با حقايقى كه شكلى ندارد اهل خود را فريب مى‌دهد.... مؤمنى كه حجاب ناسوت از ديدگانش برداشته شد، ماهيت اشياء همانگونه كه هست براى او جلوه‌گر خواهد شد. و از بين رفتن حجاب «تجافى عن دار الغرور ، آرام نگرفتن در سراى فريب» و آشكار شدن حقايق «انابة الى دار الخلود ، بازگشت به سراى جاويد» ناميده مى‌شود. ــــــــــــــــ (داستانک‌ونکات‌ناب) http://eitaa.com/joinchat/4259512332C8857967f1b