نوشتار ما پیرامون قراردارد ۱۹۷۵ الجزایر بین ایران و عراق است ، براساس مفاد این قرارداد ایران از ادعای حاکمیت بر منطقه نفت خیز خانقین دست بر می دارد و عراق نیز خط القعر ( تالوگ) را به عنوان مرز ایران وعراق در شط العرب(اروند ) می پذیرد، امری که علیرغم پذیرش موارد مشابه در سراسر دنیا در مورد رودخانه های مرزی، عراق بر اساس آموزه های انگلیسی از پذیرش آن استنکاف می ورزید. مورد بحث ما، مسئله پایان دادن عجولانه ایران به حمایت از کردها بر اساس پیشنهاد شاه بود، شاه در عرض ۸ ساعت کردهای طرفدار ملامصطفی بارزانی را از سلاحهای ایران خلع سلاح و یک ضرب الاجل ۲هفته ای برای پناهندگی به ایران برای آنان تعیین می کند. کردها ارتش تحت فرماندهی صدام را مستاصل کرده بودند و با این اقدام شاه، فرصت تنفس و بازسازی به ارتش صدام داده شد. کردهای عراقی بسیاری به ایران پناهنده شدند و در شهرهای کرج، اصفهان و... سکنی گزیدند. بیاد دارم تعدادی از آنها که در خیابان زینبیه اصفهان ساکن بودند، سال‌ها برای ملامصطفی بارزانی در مسجد فاطمیه مراسم سالگشت می‌گرفتند. اثرات منفی تعجیل شاه در خلع سلاح کردهای عراقی، در حالیکه رژیم بعثی عراق، بارها به سرحدات ایران تجاوز کرده بود و تروریستها را حمایت می‌نمود، در سالهای بعد و از جمله سالهای جنگ ۸ ساله تحمیلی صدام علیه ایران خود را نشان داد. این نوشتار در جهت حمایت از حزب دمکرات کردستان عراق به رهبری مسعود بارزانی نیست، بلکه مداقه در نحوه عملکرد خسارت بار رژیم پهلوی است. 💬 رسول قربانی مقدم ــــــــــــــــ #داناب (داستانک‌ونکات‌ناب) دانابی شو؛ دانا شو!👇👇 📚 @dastanak_ir