إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ خداوند محسنین را دوست دارد. اگر کسی محسن شد می شود مظهر اسم محسن. از حضرت رسول (صل الله علیه و آله) پرسیدند : محسنین چه کسانی هستند؟ فرمودند: محسنین کسانی هستند که عبادتشان از روی مشاهده باشد. جوری عبادت کند که گویی او را می بیند. محسنین نه اینکه نیکوکار که برود مسجد و خیریه بسازد. آن یک چیز دیگر است. خدای سبحان که محسن است یعنی عالم مظهر اوست. و می فرمایند آنچه در خاطره های مخفی می گذرد او خبر دارد و مشاهده می کند و می بیند. تمام مخلوقین در محضر اویند . همانطورکه او خودش بر همه ی موجودات اشراف دارد دوست دارد ما هم در وقت عبادتمان حداقل یا در همه ی امورات زندگی او را با مشاهده مشاهده کنیم. گاهی ما در نماز حالتی به خود می گیریم که گویی نه او ما را می بیند و نه ما او را، گویی در جای تنهایی برای خودمان هستیم … دارد ایاک نعبد می گوید ولی دل جای دیگر است. در روایت داریم : نماز و سوره ی حمد به صورت خاص مناجات و گفتگویی است بین عبد و خدا. در بحث سرّ قرائت نماز گفته شده که حضرت رسول در یک حدیث قدسی می فرمایند : خداوند فرمودند من سوره ی حمد را تقسیم کرده ام بین خودم و بنده ام. نصف اول تمجید حق است. عبد می گوید : بسم الله الرحمن الرحیم خدای عز وجل می فرماید : عبدم مرا یادم کرد! حدیث داریم کسی که بگوید بسم الله الرحمن الرحیم در هر کاری، حتی در قدم به قدم راه رفتن و دست به هر کاری که می زند هر دفعه ای که بسم الله الرحمن الرحیم می گویید خداوند می گوید : ذکرنی عبدی، عبدم مرا یاد کرد. و جوابش تین است که : سزاوار است من هم او را یاد بکنم. از این جواب بالاتر و بهتر می خواهید؟ عبد می گوید : الحمد الله رب العالمین مالک یوم الدین ….. تا والضالین . خداوند می فرماید : دارد مرا تمجید می کند، ثنای مرا می گوید. هرچه خواستی به تو دادم. این یک مشاهده می خواهد … اگر در نماز این حال پیدا شد شخص می شود محسن. چون همانطور که خدا او را می بیند و خداوند محسن است، این عبد هم شد محسن . شد مظهر اسم الله و خدا او را دوست دارد. آنوقت عبادت او از روی حب است. و بعد شخص شایسته ی مقام اصطفای حق می شود . در مناجات محبین امام سجاد(علیه السلام) می فرمایند : خدایا من را جزو آنهایی قرار بده که برای خودت انتخاب کرده ای. 📚استاد سعادتفر #پنج_شنبه #طهارت #جلسه_48 @davat_namaz