به‌مناسبت سالگرد ارتحال استاد و پیشکسوت شعر آئینی، مرحوم (ره) دلسوخته بود و شاعر مولا بود سادات بنی فاطمه بود آقا بود او قدر تمام آسمان ثروت داشت سرمایه‌ی او محبت زهرا بود پیش همه از لطف رباعی خوانده‌ست یادش همه وقت در دل ما مانده‌ست با او چقدر خاطره دارد هرکس قدر دو قدم ویلچرش را رانده‌ست از او همه وقت و همه جا می‌گویم از مهر و محبت و صفا می‌گویم هر کس لقبی داد ز لطفش، او را من دعبل حضرت رضا می‌گویم با یاد فراق در دل خود غم داشت با مدح علی ولایتی محکم داشت هر لحظه‌ی او غرق تولا بود و در دفتر خود شعر تبرا هم داشت شعرش به لب زاهد و عابد باشد هر بیت کتیبه‌ی مساجد باشد دیدم که نبوده‌ست به هرجا رفتم یک روضه که بی شعر مؤید باشد مردم همه با شعر و شعور آمده‌اند تشیع تورا چه باغرور آمده‌اند در لحظه‌ی آخرت به استقبالت دیدیم سفینه‌های نور آمده‌اند لبخند ملیح او مرا می‌بیند جز او که شبیه او مرا می‌بیند؟ می‌گفت ضریح را نمیبینم من صد شکر ضریح او مرا می‌بیند... ✍ @dobeity_robaey