دوبیتی و رباعی آیینی(حُسینیه)
خورشید تشنه بود و غم‌انگیز جان سپرد خورشید را خدا، به خودِ آسمان سپرد در حیرت و سکوتِ زمین، ناگهان خدا باقیِ قصه را، به امامِ زمان سپرد شاعر: @dobeity_robaey
3هزار مشاهده