♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤ ♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤ ♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤ ♤♡♤♡♤♡♤♡♤ ♡♤♡♧♡♧ ♤♡♤ ♤ #ࢪݦٵن ٵכݦ ۅ حۅٵ📓 #ٵݦێࢪ مھد؁ - ݦٵࢪٵݪ🎎 #ݐٵࢪٺ ¹⁰⁰↯↻ از ساعت هفت صبح منتظر بودیم تو خیابونی که خانوم نوید گفته بود خونه ی امیرمهدی اونجاست . من و رضوان و مهرداد . تو ماشین . منتظر بودیم تا کسی از در اون خونه بیرون بیاد و من شناساییش کنم . من و رضوان پشت نشسته بودیم و مهرداد جلو پشت فرمون و سکوتش نشون می داد کلافه ست وقتی روز قبل مامان زنگ زد بهشون و گفت آدرس رو پیدا کردیم سریع خودشون رو رسوندن رضوان با لبخند و مهرداد با اخم های در هم . مهرداد هنوز هم به دیدن امیر مهدی راضی نبود . بیچاره رضوان با هر ترفندی که بلد بود ، سعی داشت آرومش بابا هم که به کل سکوت کرده بود . رضوان راست گفته بود . اینکه من یه قدم بردارم خدا هزار قدم کارم رو راه می ندازه . من با چشمام معجزه ش رو دیده بودم ، با باز شدن در خونه ای که طبق آدرس ، خونه ی امیر مهدی بود : هر سه نفر صاف تو جامون نشستیم - پژوی سفیدی ازش خارج شد - تموم بدنم چشم شد . نفس رفت و اومد وقتی راننده ی پژو پیاده ن با اینکه فاصله مون تقریبا زیاد بود ولی چشمای مشتاق من نمی تونست صورت رو تشخیص نده خودش بود . خود خودش . مرد رویاهای من ، امیر مهدی ۔ بی اختیار به دست رضوان چنگ زدم . برگشت و با هیجان نگاهم کرد . رضوان - خودشه ؟ مهرداد برگشت و نگاهمون کرد . بدون اینکه از امیرمهدی چشم بردارم ، سری تکون دادم من خودشه . کت شلوار قهوه ای تنش بود با پیراهن مردونه ای که به نظرم کرم رنگ اومد...... #ٵכٵݦھ כٵࢪھ ....🖋 #حٺݦٵ ݕڂۅن ݕٵنۅ🖇 #ݐێݜنھٵכ ۅێڙہ ٵسٺٵכ ✌️😁 ڪݐێ؟!نھ ڄٵنݦ:) پآࢪت اولمونھ↯↻ [ https://eitaa.com/dogtaranbehsti/13707 ] 〖🌸•@dogtaranbehsti🍭〗 ❥ . . 🌱כڂـ🌸ـٺـࢪٵن ݕـ🍓ـــہـــ🍬ـݜٺێ ♢ ♧♢♧ ♢♧♢♧♢♧ ♧♢♧♢♧♢♧♢♧ ♢♧♢♧♢♧♢♧♢♧♢♧ ♧♢♧♢♧♧♢♧♢♧♢♧♢♧♢ ♢♧♢♧♢♧♢♧♢♧♢♧♧♢♧♢♧♢ ♧♢♧♢♧♢♧♢♧♢♧♧♢♧♢♧♧♢♧♢