#تفسیر_قرآن
🌷 نکته تفسیری صفحه ۵۱۸ قرآن کریم 🌷
رستاخیز زمین؛ نشانه ی رستاخیز انسان ها:
در آیات ابتدایی این سوره، خداوند از تعجب کافران و انکار برپایی قیامت از سوی آنان سخن می گوید و توضیح می دهد که منکران معاد، زنده شدن مردگان را چیز بسیار عجیبی برمی‌شمردند و با شگفتی و مسخره می گفتند: آخر چگونه ممکن است موجودی که مرده است، دوباره زنده شود؛ آن هم در حالتی که بدنش پوسیده و متلاشی شده و ذرّات آن در این‌سو و آن سو پراکنده شده است! خداوند در ابتدا به آنان پاسخ می دهد که جمع کردن اجزای بدن آنان برای او کار دشواری نیست و او به‌خوبی می‌داند که اجزای بدن مخلوقاتش در چه سرزمین هایی پراکنده شده است، و همچنین جمع کردن آن ها و زنده کردن مردگان برایش کاری ندارد؛ امّا برای این که امکان برپایی قیامت را برای مردم توضیح دهد و به آنان بفهماند که زنده کردن مردگان برای خدا دشوار نیست، در آیات مورد بحث، به چند نمونه از پدیده های شگفت انگیزی اشاره می کند که با قدرت بی پایان خود در جهان هستی پدید آورده است؛ آسمان زیبا و بلندی که در میان جوِّ محکم و استوار آن، هیچ حفره ای وجود ندارد تا سنگ های آسمانی یا نور زیان بخش خورشید از میان آن ها عبور کند و مزاحم زندگی ساکنان زمین شود؛ زمین پهناور و آرامی که همچون گهواره ای نرم، ساکنان خود را حرکت می دهد؛ کوه های بلندی که باعث ثبات و استقرار زمین می شوند و جلوی حرکت لایه های آن را می گیرند؛ و گونه های متنوع گل ها و گیاهان که به بینندگان خود شادی و نشاط می بخشند.
آری، این مجموعه ی عظیم و بی نقص، آفریده ی خدای یکتا و بی همتاست و همو می خواهد که در جهانی به نام آخرت، دوباره بندگانش را زنده کند، و چنین خواهد کرد. آنگاه خدا برای این که به مردم بفهماند که بیرون آوردن مردگان از خاک در قیامت برایش کاری ندارد، به پدیده ای شبیه به این که پیوسته در هر سال در دنیا اتّفاق می افتد، اشاره می کند؛ یعنی پدیده ی رویش گیاهان از خاک.
آری، واقعیّت این است که ما در عمر خویش بارها نوعی از رستاخیز را با چشمان خود دیده ایم. این که خداوند زمینِ مرده و خشک و بی آب وعلف را با نعمت باران زندگی دوباره می بخشد؛ یا دانهی میوه به درختی بارور تبدیل می شود و میوه ی لذیذ خود را با بخشش تمام به ما می دهد؛ یا کشتزارهای گندم، شالیزارهای برنج، مزارع لوبیا و ذرت و آفتاب گردان و... در زمین مرده ای پدید می آیند و دانه های خوراکی خود را در اختیار ما می گذارند؛ یا درخت بلند و سر به فلک کشیده ی خرما که از یک هستهی خشک در دل خاک بیرون می آید و میوه ی مقوّی خود را در خوشه ای منظم و روی هم چیده تقدیم می کند، همگی نوعی رستاخیز است که همه ی انسان ها از دیرباز با آن آشنا هستند و هرساله آن را می بینند. با وجود این، آیا خدایی که می تواند هزاران و میلیون ها بار این رستاخیز را تکرار کند، از رستاخیز انسان ها عاجز خواهد ماند؟! آیه ی 15 همین سوره با توبیخ منکران معاد می فرماید: «آیا در نخستین آفرینش درمانده شدیم؟ [با این همه دلیل] این ها در آفرینش دوباره تردید دارند.»
🏴https://eitaa.com/dokhtaranebeheshtiy