#مسابقه_آرزوها: هوالمحبوب. بسم رب المهدی. موضوع: لیلة الرغائب، امام مهدی(صلوات الله علیه) سلام علیکم. الیوم قلم به دست گرفته ایم تا فردا و پس فردا نگویید چرا نگفتید و گذشتید و رفتید. گاهی غمی چنان عظمت دارد که با خود فکر میکنم چگونه آن را از سینه ام بیرون بکشم و روی صفحهٔ کاغذ روانه کنم. بعضی احساسات ژرف در قلب آدمیزاد شکل تازه ای دارند که هنوز برای شرح و بیانشان، کلمه ای خلق نشده است. درست شبیه غمِ عظیمِ فراقِ تو. می گویند ستاده ها همیشه در آسمان هستند. تنها وقتی شب به نهایت تاریکی می رسد، میدرخشند و به چشم زمین می آیند و در آن هنگام می شوند-نوالثاقب- که تاریکی هارامی شکافند و تا میتوانند در آن نفوذ می کنند... آقای ما؛ نه مهربانی تا بر کسی پوشیده است و نه نورتان خاموش شدنی است و هرکه نخواهدتان در تاریکی و گمراهی می ماند... مولای مهربانمان، غیبتتان کبری تر از آنچه شد که فکر میکردیم. هذه المرسوله از طرف محبتان است. فی الحال با اینکه از زندگی شما چندان اطلاعی نداریم اما واقعا منتظر شمل هستیم. منتظر هستیم تا ضما بیایید و پرچم این کشور را بگیرید و نه تنها این سرزمین، که همهٔ جهان را از آسایش و امنیت و عدل پر بکنید. با اینکه نمی دانیم اصلا شما کجا هستید، اما انتظار می کشیم. از اینکه نمیتوانیم شمارا ببینیم لقمهٔ حسرت می جَوییم و خیره به عنوان روزنامه ها که چه وقت می توانیم این صحنه را تماشا کنیم: "مهدی آمد" آنهایی که مدام از فرجت میگفتند؛ عکشسان قاب شد اما از شما خبری نرسید. آقا جان؛ تصدقتان. آمدنتان می تواند در میان اینهمه آشوب، خبری باشد که به جسم خستهٔ مردم غیور سرزمین ایران، جان تازه ای ببخشد؛ درست مثل خبر آمدن امام خمینی در میان جنگ و خونریزی به کشورمان. مولای مهربانم، نمیخواهم خسته بشوید. امشب، لیلة الرغائب است. آرزوی سلامتی برایتان دارم. همچنین برای نائبتان، آقای خامنه ای (مدضله العالی) که ان شاءالله پرچم مقدس را به دستتان میدهد. و برای عاشقانتان، همهٔ مؤمنین و مؤمنات آرزوی عاقبت به خیری دارم. زیاده عرضی نیست. سایه تان مستدام. التماس دعا؛دگر هیچ،مگر فرج. والسلام علیکم ۶/بهمن/۱۴۰۱ ۴/رجب/۱۴۴۴ لیلة الرغائب