💠قدر عافيت كسى داند كه... 🔅 #امام_علی_علیه_السلام : شَيْئانِ لايَعْرِفُ فَضْلَهُما إلاّ مَنْ فَقَدَهُما: ألشَّبابُ وَالعافِيةُ. ▫️دوچيز است كه فضيلت آن دو را نمى‏شناسد مگر كسى كه آنها را از دست بدهد: جوانى و عافيت. 📚 غررالحكم ج۴ ص۱۸۳ 🔅شرح حدیث: ✍️ البته تنها جوانى و عافيت چنين نيست. هر نعمتى چنين است كه تا هست، قدرش ناشناخته است و چون از دست رفت، قدرش معلوم مى‏شود؛ مثل: فراغت، قدرت، پدر و مادر، دوست خوب، فرصت آموختن، همسر و... ولى دو نعمت ياد شده، گوهرهاى گرانبهاترى هستند، بى‏بديل و دست نيافتنى. ❔ كدام سالخورده است كه حسرت ايام جوانى و فراغت آن دوران را نداشته باشد؟ ❓ كدام گرفتار و بيمار است كه از دوران خوش آسايش و آرامش و تندرستى با اندوهى تلخ، ياد نكند؟ به گفته سعدى: قدر عافيت كسى داند كه به مصيبتى گرفتار آيد. ▫️با اين حساب، مى‏توان بخشى از حسرتهاى آينده را با قدرشناسى از نعمتهاى موجود كاهش داد. استفاده بهتر از فرصت جوانى و بهره‏ورى كامل از دوره نشاط و سلامتى و توانايى جسمى و آرامش و آسايش و امنيت اجتماعى، نشانه شناخت قدر و قيمت اين دوگوهر است. 🔻نبايد گذاشت نعمت از كف برود، آنگاه به ارزش آن در شرايط فقدان پى‏برد. قدر و ارزش نعمت‏ها را تادر اختيار ما هست، بشناسيم كه فردا دير است و بى‏ثمر! 📗 حکمت های علوی ، #جواد_محدثی . 🌋 @doostibakhoda