. حاج 🎤 کدامین ماه بین ابر و من پا در میانی کرد در این ظلمت چراغی نیست تا آن را نشانی کرد من از تاریکی شبهای بی تو سخت میترسم زمینم را نگاه روشن تو آسمانی کرد درخت سبز عمرم زرد شد از ماتم دوری بهار باغ من را سردی هجران خزانی کرد بغیر از خانه ی تو هرکجا رفتم ردم کردند نمیدانی چه با قلبم غم نامهربانی کرد به لطف اشک شستم گرد و خاک کلبه ی دل را برای میهمان باید چنین خانه تکانی کرد تمام شهرت دلداده وابسته به دلدار است زلیخا را تب عاشق کش یوسف جهانی کرد رقم های گناهانم رمق را برده از جانم نباید در مسیر قله حس ناتوانی کرد کلام هرز من هر روز روحت را میازارد چگونه میتوان در پیشگاهت بددهانی کرد شکستم له شدم مُردم تو بودی زنده ام کردی دم گرمت مرا دلبسته ی این زندگانی کرد سر پیری سرم را روی زانوی خودت بگذار اقلا این دم آخر بگویند او جوانی کرد خدا رحمت کند بابابزرگ روضه خوانم را صدای حزن آلودش مرا صاحب زمانی کرد پسر تنها در آغوش پدر آرام میگیرد به قدر بوسه ای باید محبت را عیانی کرد علی حبه جنه قسیم النار و الجنه برای مرتضی اینگونه باید مدح خوانی کرد پر از زخمم دوای درد من شش گوشه ی شاه است دل عاشق چه عشقی در کنار یار جانی کرد تو را جان گل هجده بهار مرتضی برگرد همان یاسی که سیلی چهره اش را ارغوانی کرد علی با چشم خود میدید زجر ذاب لحمی را گمانم مادر ما را همین غم استخوانی کرد شعر: فاطمیه 45 روز 1403 .