بسم الله الغیور قسمت(91) درسنامه عفاف، ص217 ♦️عفت گويايي(6) ث) پرهيز از شوخي‌هاي كلامي آن‌گاه كه غم و اندوه و افسردگي به سراغ انسان مي‌آيد و فشارهاي زندگي تاب و توان آدمي را مي‌ربايد، شوخي و مزاح مي‌تواند سرور و شادي پديد آورد و اندكي از بار غم و فشار بكاهد. ليكن مزاح‌ها انواع گوناگون دارد كه بخشي از آنها نامشروع‌اند و با عفت و پاكدامني سازگاري ندارند كه بي‌گمان بايد از آنها پرهيز شود؛ به‌ويژه آن‌گاه كه پاي نامحرمي در ميان باشد. چنان‌كه رسول خدا(ص) مي‌فرمايد: مَنْ فاكَهَ إمرَأةً لا يَمْلِكُها حَبَسَهُ اللهُ بِكُلِّ كَلِمَةٍ كَلَّمَها في الدُّنيا ألْفَ عامٍ هر كه با زني نامحرم، شوخي كند خداوند او را براي هر كلمه‌اي كه در دنيا با او سخن گفته هزار سال [در آخرت] زنداني خواهد كرد. بدون شك يكي از مصاديق اين‌گونه شوخي‌ها، همان متلك‌گويي است كه متأسفانه برخي گرفتار آنند و همواره فضاي عفت عمومي جامعه را آلوده مي‌كنند و گاه براي خود و ديگران درد سر و خطر مي‌آفرينند! ديگر از مصاديق اين‌گونه شوخي‌ها، شوخي‌هاي مجريان برخي از برنامه‌هاي سراسر مسخره و مُضحِك بعضي از شبكه‌هاي راديو و تلويزيون مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌باشد كه اميد است‌ براي ‌‌آن چاره انديشي ‌كنند چرا كه جنبه الگودهي و رفتارسازي ‌آن غير قابل ‌انكار بوده و زیبنده جامعه اسلامی و انسانی نمی‌باشد. #زیست_عفیفانه_پیشران_تمدن_نوین_اسلامی #بیانیه_گام_دوم_توصیه۷_سبک_زندگی فایل p.d.f کتاب درسنامه عفاف در👇 @efaf_amin