بسم الله الغیور قسمت(101) درسنامه عفاف، ص225 ♦️عفت گويايي(16) يك پرسش و پاسخ آيا گفتگو نكردن زن و مرد، منافات با اجتماعي بودن آنان دارد؟ روحيه اجتماعي داشتن و برقراري ارتباط صحيح و منطقي با ديگران آن‌هم در چارچوب احكام اسلام، يكي از ويژگي‌هاي اخلاقي است كه مورد پسند دين مي‌باشد ليكن اگر اين حدود و احكام رعايت نشود گاه مي‌تواند آسيب‌هاي جدي و خطرآفرين و جبران‌ ناپذيري براي فرد و خانواده و اجتماع داشته باشد. چنان‌كه برخي در اين وادي جانب افراط را در پيش گرفته و معتقدند لازمه اجتماعي بودن آن است كه مرد و زن بتوانند آزادانه با هم سخن بگويند و نشست و برخاست و معاشرت داشته باشند. و‌ فراتر از اين، برخي اجتماعي بودن را با پرسه زدن در كوچه و بازار و سينما و كنار دريا اشتباه گرفته‌اند! در پاسخ بايد گفت كه متأسفانه افرادي كه اين حرف‌ها را مي‌زنند و اين‌گونه ايرادها و اشكال‌ها را بيان مي‌كنند يا در پي لذت‌هاي جنسي هستند و يا اغراض سياسي دارند و يا اينكه آگاهي درستي نسبت به ساختار روحي و رواني انسان ندارند. البته شناخت كامل از ساختار روح و روان آدمي براي كسي ميسر نيست و تنها خالق و آفريننده انسان است كه از ساختار روحي و رواني او به‌طور كامل آگاهي دارد و دستورات دين، و از جمله احكام عفاف و پاكدامني نيز بر همين اساس تنظيم شده است به‌گونه‌اي كه اگر كسي آنها را رعايت كند، از آسيب‌هاي روابط اجتماعي در امان مي‌ماند؛ و همان‌گونه كه پيش از اين اشاره گرديد گفتگوي مرد و زن در موارد ضروري و با انگيزه‌هاي صحيح و مورد پسند شريعت مانعي ندارد. فایل p.d.f کتاب درسنامه عفاف در👇 @efaf_amin