📜 خود را فراموش نکن! ✏️ آن‌هايى مى‌سوزند كه خودشان را فراموش كرده‌اند و دنيا را پناه گرفته‌اند و ناچار در اين پناه نمى‌گنجند و در اين پوست تنگ، احساس فشار مى‌كنند؛ كه بايد نوك بزنند و پوست بشكافند و از رشد مستمرّ خود شكايت نكنند و از شكسته‌شدنِ پوسته نرنجند... اگر بتوانى در ميان رنج‌ها و زير بارش بى‌امان ماتم، نشانه‌هاى محبّت را بشناسى و بتوانى زيبايى و هماهنگى اين تازيانه‌هاى درد را احساس كنى؛ آن‌وقت در ميان اين همه رنج، موج‌هاى مهربان سرور و ابتهاج و انس را مى‌بينى كه در سرتاسر سينه‌ى آگاه تو سر برداشته‌اند.. و من حيفم مى‌آيد كه از اين سرور و ابتهاج محروم بمانى و بخواهى با تكيه بر نعمت‌ها و امكانات زندگى و يا با تكيه بر تلاش و پشتكار خودت و يا با تكيه بر خيال‌ها و رؤياهايى كه عاقبت اسير پوچى و بن‌بست مى‌شوند، به خوشنودى برسى و زندگى شاداب و سرشارى بسازى؛ چون خودپرستى و دنياپرستى، هيچ‌گاه به آرامش وسرشارى دست نمى‌دهد. 📄 برشی از کتاب 📚 نامه‌های بلوغ   ▫️ | عضو شوید 👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/2964258817C4593522bca