امروز 27 رمضان سال روز شهادت سید حسن مدرس است. وی در سال 1249 ش در روستایی اطراف اردستان اصفهان به دنیا آمد. او به عنوان نماینده مردم و مجتهد تراز اول در سال 1289 به مجلس شورای ملی راه یافت. در مجالس بعدی نیز حضور یافت و در مجلس پنجم به عنوان نایب رئیس مجلس انتخاب شد. در همین مجلس بود که انتقال حکومت از قاجار به پهلوی صورت گرفت. فقط چند نفر با الغای حکومت قاجار مخالفت کردند که مدرس از جدی ترین آنها بود. از دیگر نمایندگان مخالف می توان به «محمد مصدق»، «سید حسن تقی زاده»، «میرزا حسین خان علاء» و «سید یحیی دولت آبادی» اشاره کرد. استناد مدرس به متن قانون اساسی بود و می گفت اگر صد هزار رای هم بدهید این کار خلاف قانون اساسی است. (علی مدرسی، مدرس شهید نابغه ملی ایران، ص 279) او به قانون وضع شده کشور در آن دوران پای بند بود و این به معنای تأیید نظام و ارکان حکومت قاجار نبود بلکه او بین «بد» و «بدتر» گزینه «بد» را انتخاب کرده بود. صحبت های او با احمد شاه به خوبی بیانگر نوع تفکر سیاسی اش در آن مقطع سرنوشت ساز است. او به احمدشاه گفته بود: «در راه تأیید سلطنت و تأکید مبانی شوکت و قدرت قانونی اعلیحضرت می کوشیم و از هیچگونه فداکاری دریغ نورزیده و نخواهیم ورزید و علت این فداکاری، نه فقط علاقه مندی ما به پادشاهی اعلیحضرت است بلکه روزگار و گردش آن چنین پیش آورده است که بزرگ ترین و مقدس ترین مبادی ایمان ما یعنی آن اصولی که موجب مصونیت اجتماعی و سیاسی قوم ایرانی و تأکید استقلال و تمامیت ایران است با بقا و دوام سلطنت اعلیحضرت توأم گردیده است» (رحیم زاده صفوی، اسرار سقوط احمدشاه، ص 76)