. . 🔸️بند اول رفته از دارِ جهان، سیٌد و مولای ما شد زمین و آسمان، غرقِ در شور و عزا تسلیت بر شیعیان، دردِ این داغِ عظیم بوی غم پیچیده بر، چهره ی ارض و سما کشته شد از تیغِ کین، سرور و سالارِ دین سوگِ غم بر پا کنید هر کجا ای مؤمنین شیعه گشته بی پدر، خاکِ غم ریزد به سر شالِ غم بر گردنِ ، رَحمهً لِلعالمین کشته شد مولای ما، حجّتِ قائم بیا تسلیت وا تسلیت، یا امامِ مجتبی (ع) 🔸️بند دوم گردِ غم بِنشسته بر، منبر و محرابِ ما زین جفا خاموش شد چهره ی مهتابِ ما خیمه ی ماتم به پا، در زمین و آسمان تا ابد سوزد از آن، سینه ی بی تابِ ما تا که تیغِ فتنه بر فرقِ قرآن آمده فاطمه در روضه ی بیتُ الاحزان آمده بغض دارد در گلو، غم به جانش شعله ور در عزای همسرش، اشک ریزان آمده کشته شد مولای ما، حجتِ قائم بیا تسلیت وا تسلیت، یا امامِ مجتبی (ع) 🔸️بند سوم فرقِ مولا حمله ی، ملحدِ کافر شده آه و ماتم چهره ی، مسجد و منبر شده زین مصیبت الامان، داد از ظلمِ زمان سینه می سوزد چنان، باغِ دین پرپر شده شد حسین و هم حسن از غمِ او خون جگر زینبین از غربت و داغِ بابا نوحه گر دجله ای از اشکِ خون در زمین جاری شده رکنِ ایمان را شکست، دشمنِ پُر شور و شر زین مصیبت جبرئیل، دستِ غم بر سر نهاد آتشی بر خرمنِ، باغِ پیغمبر فتاد شد ملائک اشکبار، در عزا لیل والنّهار این زمان شد پرده از، چهره ی محشر فتاد! کشته شد مولای ما، حجتِ قائم بیا تسلیت وا تسلیت، یا امامِ مجتبی (ع) 👉 👉 .