۱۴ 🔆 *«وَ قَدْ اَ لْجَاَتْنِى الذُّنُوبُ اِلىَ التَّشَبُّثِ بِاَذْيالِ عَفْوِكَ»* 🔆 *«خدایا! گناهان مرا ناچار کرده است که به دامان عفوت چنگ زنم‏.»* 🟩 *جلوۀ عفو خدای سبحان در پیامبر و آل پیامبر است.* 🔷 اگر انسان به گناهانش توجه داشته باشد، سعی می‌کند از وجود پیامبر برای محو منیت خود، بیشترین استفاده را بکند. 🔹 هر چقدر وجود ما منتفی شود، وجود الهی ما رشد می‌کند. 🔹 همۀ افراد، دامن عفو خدا را نمی‌شناسند و اساساً *به هرکسی اذن دستاویز شدن به عفو خدا را نمی‌دهند.* 🌀 بطور مثال خداوند میلیونها بنده دارد؛ اما عدۀ اندکی در نیمه‌شب از عفو خدا استمداد می‌طلبند و «العفو» می‌گویند. از همین تعداد هم افراد اندکی، خالصانه عبادت می‌کنند! ⬅️ زمانی‌که انسان خیالش راحت باشد، دنبال عفو خدا نیست و گمان می‌کند پرونده‌اش پر از حسنات است و متوجه نیست که فقط عبادات متقین مورد قبول واقع می‌شود. 🟥 «ذنوب» گناهان دنباله‌داری است که انسان را وادار می‌کنند به دامن عفو خدا چنگ بزند. 💢 گناهان دنباله‌دار ما را از آدمیت خارج می‌کند و در زمرۀ حیوان قرار می‌دهد. 💢 گناهان دنباله‌دار علاوه بر دروغ و غیبت و ریا و تکبر، منیت است. ⬅️ به میزانی‌که برای خود موجودیت قائلیم چشمۀ جوشان عفونت و پلیدی از ما می‌جوشد و وقتی منیت حذف شود نهر جاری معرفت غلیان می‌کند. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام