با تکذیب خبر استعفای جهانگیری از معاون اولی رئیس‌جمهور، وی در سخنانی کم‌سابقه از میزان اختیاراتش گلایه کرد و گفت: «ما در کشور در این شرایط مدیر ریسک‌پذیر می‌خواهیم و من دستم قلم و کاغذی نیست که کسی را برکنار کند و این در حالی است که من تا این لحظه اجازه برکناری منشی خودم را نداشته‌ام، پس از من انتظار نداشته باشید که وکیل و وزیر را تغییر دهم.»
این سخنان جهانگیری نشان داد، وی برای خارج شدن از دولت بار دیگر تحت فشار اصلاح‌طلبان قرار گرفته و از وی خواسته‌اند استعفا دهد. این فشارها به اندازه‌ای جدی شد که کرباسچی، دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی اعلام کرد: «اگر در این شرایط جای جهانگیری بودم که نمی‌توانستم منشی خود را عوض کنم، استعفا می‌دادم.»
بدون تردید،یکی از دلایل این فشارها بی‌توجهی دولت به گزینه‌های مورد نظر اصلاح‌طلبان در انتخاب وزرای جدید کابینه است؛ به ویژه آنکه تلاش آنها به منظور معرفی شریعتمداری برای وزارت کار و رفاه اجتماعی بی‌نتیجه مانده است. از همین رو، مخاطب اصلی جهانگیری را باید اصلاح‌طلبانی دانست که توقع دارند وی به مثابه اصلاحاتی‌ترین عضو کابینه انتظارات آنها را برآورده کند. علت دیگر واکنش جهانگیری به اتفاقات سیاسی خارج از حیطه اختیارات دولت برمی‌گردد. از جمله این اتفاقات می‌توان به رأی منفی مجلس به طرح استفساریه ۱۳۰ نفر از نمایندگان برای باقی ماندن افشانی در پست شهرداری تهران اشاره کرد. پاسخی که موجب شد اصلاح‌طلبان با چالش جدیدی در انتخاب شهردار مواجه شوند؛ چرا که انتخاب فرد جدید برای شهرداری تهران افزون بر اینکه می‌تواند اختلافات میان کارگزاران با اصلاح‌طلبان را علنی کند، دو مشکل دیگر هم برای آنها ایجاد می‌کند.
یکی،طرح نامزدی مجدد محسن هاشمی برای شهرداری است که با سیاست‌های اصلاح‌طلبان همخوانی نداشته و خطر مطرح شدن وی برای انتخابات ریاست‌جمهوری را ایجاد می‌کند. دوم اینکه، با خروج هاشمی از شورای شهر تهران، یک نفر از فهرست اصولگرایان وارد این شورا می‌شود؛ امری که اصلاح‌طلبان در این شورا بر آن وفاق کرده و هم‌قسم شده‌اند تا زمینه چنین فرصتی را فراهم نکنند. البته اظهارات جهانگیری بخش‌های دیگری هم دارد که نشان می‌دهد در ریشه‌یابی آن باید به مسائلی فراتر از موضوعات روز توجه کرد. چنانکه می‌گوید: «در دور اول رئیس‌جمهور اولویتش را موضوع برجام قرار داد و من بیشتر به مسائل اقتصادی رسیدگی می‌کردم و امروز رئیس‌جمهور برای مسائل اقتصادی بیشتر وقت می‌گذارد.»
این سخنان نشان می‌دهد، اصلاح‌طلبان تنها نگران چینش کابینه و استفاده نکردن دولت از آنها نیستند؛ بلکه دغدغه مهم‌تر آنها تحمل هزینه ناکارآمدی دولت و افزایش کم‌سابقه مشکلات معیشتی مردم است؛ هزینه‌ای که برای اصلاح‌طلبان چیزی جز شکست در انتخابات ندارد؛ از این رو، شاید از نظر اصلاح‌طلبان سخنان معاون اول رئیس‌جمهور کمترین کاری باشد که می‌تواند مطالبات و انتظارات مردم از اصلاح‌طلبان را کاهش دهد.
این در حالی است که هر گونه فاصله گرفتن اصلاح‌طلبان از دولت در شرایط سخت نتیجه عکس داده و برای مردم این‌گونه رفتارها مفهومی ندارد؛چرا که اصلاح‌طلبان با میدان‌داری جهانگیری در نقش نامزد پوششی برای روحانی رأی جمع کردند.روزی که اصلاح‌طلبان و جهانگیری در مناظره‌های انتخاباتی از عملکرد دولت و روحانی دفاع می‌کردند، یک دوره چهار ساله را با وی کار کرده بودند و نسبت به وضعیت دولت و رئیس آن آشنا بودند؛ولی الآن که کار دشوار شده و در آستانه تحریم‌های نفتی قرار داریم،سخن از میزان اختیارات و فرار از پاسخگویی نمی‌تواند برای مردم قابل توجیه باشد.
#جبهه_حزب_الله
استکبار ستیزان