آیۀ 11 سورۀ محمد (ص) خیلی واضح مقایسه می‌کند و دلیل این تفاوت را نشان می‌دهد: ذَالِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلىَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ أَنَّ الْكَافِرِينَ لَا مَوْلىَ‏ لَهُم‏ [این که بدی‌های مؤمنان پاک می‌شود و خوبی‌های کفار از بین می‌رود (محتوای آیات آغازین سورۀ محمد(ص)] به خاطر این است که خدا سرپرست مؤمنان است و کافران سرپرست ندارند. راستی، شنیده‌اید که بی‌سرپرست و بدسرپرست را در کنار هم نام می‌برند؟ در آیت الکرسی کافران بدسرپرست معرفی شده‌اند: اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمات‏ خدا سرپرست مؤمنان است و آنان را از تاریکی به روشنایی می‌برد. طاغوت سرپرست کافران است و آنان را از روشنایی به تاریکی می‌برد. اولش همه در یک منطقۀ میانی هستند؛ هم نور و هم ظلمت. بنابراین، مؤمنان در تاریکی هم هستند و کافران در نور هم هستند. بعد مدتی، تفکیک کامل می‌شود: پاکان برای پاکان و ناپاکان برای ناپاکان: الْخَبيثاتُ لِلْخَبيثينَ وَ الْخَبيثُونَ لِلْخَبيثاتِ وَ الطَّيِّباتُ لِلطَّيِّبينَ وَ الطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّبات‏ (نور: 26) #آیات_الولایه #فضایل_امیرالمؤمنین #علی_و_قرآن فهام: فرهنگ. هنر. ادبیات. مذهب