✅ آیت الله سید ابوالحسن مهدوی در درس خارج فقه سیاسی بیان کرد؛ ⬅️ سیاست به معنای تدبیر، تقدیم و برنامه ریزی برای تولی امور خود یا دیگران به منظور رساندن به مصلحت و کمال است. تعریف ذکر شده دارای چهار رکن می‌باشد؛ نخست واژه تدبیر که نشان دهنده جنس سیاست است؛ به این معنا که سیاست از جنس تدبیر می‌باشد. دوم واژه تقدیم و برنامه ریزی است. سوم تولی؛ مراد ابزاری است که در جهت اجرای قوانین مورد استفاده قرار می‌گیرد. چهارم هدف؛ هدف از سیاست رسیدن به مصالح و منافع شخص یا جامعه می‌باشد. ⬅️ دو نوع متعلق را می‌توان برای سیاست در نظر گرفت. یکی اینکه سیاست را اعم از خوب و بد بدانیم که در این صورت خوب و بد دو قسم از اقسام سیاست به شمار می‌روند. متعلق دیگر این است که گفته شود سیاست انصراف به خوب دارد؛ زیرا غالب افرادی که برنامه ریزی می‌کنند در جهت منافع و مصالح خود، خانه، جامعه و... می‌باشند. در این صورت سیاست بد، قسیم سیاست است نه قسم او. ⬅️ متعلق سیاست معمولا مصالح دنیایی است. یعنی شخص برای معاش مردم تدبیر می‌کند نه معاد آنها. اما باید دانست که مصالح اعم از معاش و معاد است؛ بر این اساس ما سیاست را در فرهنگ اسلامی معنا می‌کنیم و می‌گوییم سیاست در فرهنگ اسلامی به منظور دو چیز است نخست تامین کمال و تعالی روح انسان و دوم تامین نیاز جسمی و دنیای. ⬅️ رابطه فقه و سیاسی، اضافه است نه صفت و موصوف یعنی فقهی که نگاه سیاسی دارد و مجتهد با نگاه سیاسی مجموعه فقه را تفسیر می‌کند؛ به تعبیر دیگر مجموعه استنباط دین در محدوده سیاست. محدوده سیاست شامل تدبیری است که منتهی به قانونگذاری و اجرا می‌شود. 📝 متن کامل: yun.ir/x2xpwf ————————————————————————————-— #فقه_نظام #درس_خارج #فقه_سیاسی #آیت_الله_سید_ابوالحسن_مهدوی 🔎@fiqhenezam_com