✅ آیت الله سید ابوالحسن مهدوی در درس خارج فقه سیاسی بیان کرد: ⬅️ رابطه میان سیاست و تدبیر، عام و خاص من وجه است که ماده اجتماع آنها در سیاست و تولی است؛ به این معنا که علاوه بر سیاست‌گذاری اقدام به اجرای آن نیز می‌کنند. ماده افتراق در دو مورد می‌باشد. گاهی سیاست‌گذاری صورت گرفته اما مجری ندارد و در مواقعی نیز مجری وجود دارد اما برنامه ریزی و تدبیر وجود ندارد ⬅️ هدف فقه سیاسی دست یابی به نظر دین در سیاست است. زمانی که گفته می‌شود تدبیر جامعه به معنای برنامه ریزی برای مصالح یک جامعه است. این مصالح و منافع منحصر در منافع دنیایی نیست بلکه شامل منافع شخصی، اخروی و عمومی نیز می‌شود. ⬅️ کسی که دین را نمی‌شناسد سیاست را محدود به دنیا می‌کند و بر اساس این تفکر برنامه ریزی که انجام می‌دهد در راستای دست یابی به منافع دنیوی است؛ به عنوان نمونه افرادی با این تفکر در مجلس شورای اسلامی بودجه‌ها را در امور دنیایی خرج می کنند. عامل چنین اقداماتی، تربیت نیافتن خود شخص است که فکر می‌کند انسان فقط برای این دنیا آمده و باید برای این دنیا برنامه ریزی کند لذا آینده را در نظر نمی گیرد. ⬅️ وقتی گفته می‌شود فهم دین در محدوده سیاست، به این معنا است که در تدبیر، قانونگذاری و برنامه ریزی که برای فرد یا جامعه انجام میدهیم، نظر دین را اعمال کنیم؛ به عنوان مثلا نیاز جامعه به ایمان قوی است تا در زمانهایی که جامعه برای حفظ خود نیاز به جانفشانی و شهادت دارد، همه افراد جامعه آماده باشند. افراد جامعه برای جانفشانی نیازمند مقدمه‌ای به نام ایمان قوی وباور کردن خداوند و قیامت هستند. 📝 متن کامل: https://b2n.ir/b07277 ————————————————————————————-— #فقه_نظام #درس_خارج #فقه_سیاسی #آیت_الله_سید_ابوالحسن_مهدوی 🔎@fiqhenezam_com