✡️ «اِل سید»؛ نمونه‌ای از پیوند منحوس شهسواران صلیبی با زرسالاری یهودی (۲) 1️⃣ پیوند با حکمرانان مسیحی شبه‌جزیره ایبری از زمان آلفونسو پنجم، شاه لئون (۹۹۹-۱۰۲۷)، آغاز شد؛ و در دوران آلفونسو ششم، شاه لئون (۱۰۶۵-۱۱۰۹) و کاستیل (۱۰۷۲-۱۱۰۹)، به شکل جدّی رخ نمود. 2️⃣ در سدههٔ یازدهم میلادی، امیرنشین مسلمان طُلَیْطِلَه (تولِدو)، در قلب شبه‌جزیرهٔ ایبری و در جنوب دو امیرنشین مسیحی کاستیل و لئون، کانون شکوفای فرهنگ و اقتصاد منطقه بود و خاندان بنی‌ذوالنون دولتی منظم و کشوری مرفّه پدید ساخته بود. 3️⃣ در این دوران، یکی از مهم‌ترین و پرجمعیت‌ترین مراکز یهودی‌نشین اسپانیا بود و چهارهزار در آن مأوا داشتند. در پرتو این امنیت و رفاه، در طلیطله یک بسیار ثروتمند و متنفّذ مستقر شد که رهبری یهودیان منطقه را به‌دست داشتند. 4️⃣ درست از همین زمان، به فرماندهی حادثه‌جویی شرور به‏‌نام «رودریگو دیاز ویواری» معروف به (۱۰۴۳-۱۰۹۹)، که سالیانی در دربار آلفونسوی ششم مأوا داشت، گروهی به‌ظاهر نامرتبط با دولت کاستیل تشکیل شد و تهاجم و غارت سرزمین‏‌های ثروتمند مسلمان‌نشین قُرْطَبه (کوردوبا) و بَلَنْسیه (والنسیا) را آغاز کرد. 5️⃣ «ال سید» (که لقب او شکل اسپانیولی «سیّد» عربی است) بعدها به موضوع حماسه‌سرایی‌‏های اغراق‌آمیز بدل شد و در مقام یک قهرمان افسانه‌ای جای گرفت؛ و در سدهٔ بیستم، در ، بر اساس این افسانه‌ها از «ال سید» فیلم‌ها ساخته شد. این در حالی‌است که محققین او را حادثه‌جویی می‌شناسند که: «به عصر خویش بیش از فضایل آن متصف بود.» 6️⃣ در این اسطوره‌ها گفته می‌شود که «اِل سید» با سرمایه‌گذاری یک «شیّاد زیرک» و ۳۰۰ سوار، تهاجم غارتگرانهٔ خود را آغاز کرد و خزانه‌داران و کارگزارانش بودند. این افسانه‌ها صحّت دارد. غارتگری‌‏های «اِل سید» در اصل یک سرمایه‌گذاری مالی از سوی بود. دایرةالمعارف یهود می‌نویسد: «اِل سید» از راکوئل و ویداس، یهودیان ساکن شهر برغش (بورگس) پایتخت کاستیل، وام گرفت و با این پول به والنسیا حمله برد.