رسم‌الخطِ «اَم، ای، است، ایم، اید، اَند» در گفتاری‌نویسی ۱) در واژه‌های مختوم به هم‌خوانِ پیوسته (مانند «ب»): خوبم، خوبی، خوبه، خوبیم، خوبید/ خوبین*، خوبن * «خوبین» نسبت‌به «خوبید» صمیمانه‌تر و خودمانی‌تر است. تفاوت «-ین» با «-ید» در دیگر موارد نیز همین است. ۲) در واژه‌های مختوم به هم‌خوانِ جدا (مانند «د»): شادم، شادی، شاده، شادیم، شادید/ شادین، شادن ۳) در واژه‌های مختوم به «اِیْ» /ey/: تیزپِیَم، تیزپِیی، تیزپِیه، تیزپِییم، تیزپِیید/ تیزپِیین، تیزپِیَن ۴) در واژه‌های مختوم به «ای» /ī-/: ناجی‌ام، ناجی‌ای، ناجیه، ناجی‌ایم، ناجی‌اید/ ناجی‌این، ناجی‌ان ۵) در واژه‌های مختوم به «و» الف. با صدای «اُ» /o/: تواَم، توای/ تویی، توئه، توایم، (شما صاحبِ) مانتواید/ مانتواین*، تواَن * چون «تواید/ تواین» بی‌معنی است، «مانتواید/ مانتواین» آورده شد. ب. با مصوّت مرکب «اُ» /:o/: تیزرواَم، تیزرُو‌ی (tīzrovī)/ تیزرویی، تیزروئه، تیزروایم، تیزرواید/ تیزرواین، تیزرو‌اَن ج. با صدای «او» /ū/: سخنگواَم، سخنگویی، سخنگوئه، سخنگوییم، سخنگویید/ سخنگویین، سخنگواَن ۶) در واژه‌های مختوم به «ها»ی غیرملفوظ: ساده‌م، ساده‌ای، ساده‌س، ساده‌ایم، ساده‌اید/ ساده‌این، ساده‌ن ۷) در واژه‌های مختوم به «ها»ی ملفوظ: متوجهم، متوجهی، متوجهه، متوجهیم، متوجهید/ متوجهین، متوجهن ۸) در واژه‌های مختوم به مصوّت «آ» /â/: دانام، دانایی، دانائه/ داناس، داناییم، دانایید/ دانایین، دانائن/ دانان ۹) در واژه‌های مختوم به همزه الف. روی کرسی الف («أ»): مبدأم، مبدئی، مبدئه، مبدئیم، مبدئید/ مبدئین، مبدأن ب. روی کرسی واو («ؤ»): لؤلؤم، لؤلؤی، لؤلؤه، لؤلؤیم، لؤلؤید/ لؤلؤین، لؤلؤن ج. روی خط کرسی («ء»): جُزئم، جُزئی، جُزئه، جُزئیم، جُزئید/ جُزئین، جُزئن سید محمد بصام #غلط_ننویسیم 🖊@ghalatnanevisim