نسخه ی درد خودش را بی دوا پیچیده است او که جسم اکبرش را در عبا پیجیده است از عصای روزهای پیری اش دیگر مپرس راز این موی سپید و قد تا پیچیده است گوشه ای از فرش از داغ عزیزی دم به دم آسمانی ناله تا عرش خدا پیچیده است این صدای کیست گرم و دلنشین گوید اذان باز هم در خیمه عطری آشنا پیچیده است بانگ مظلومیت این قوم لبریز از خدا کربلا در کربلا در کربلا پیچیده است وای از طومار آن قومی که دین خویش را با امید گندم ری در ریا پیچیده است باد روی نیزه ها تا بشنود عطر بهشت مو به مو چون شانه در زلفی رها پیچیده است... #حسن_میرزانیا #بن_بست https://eitaa.com/joinpoems