تحلیلی بر بیانات رهبر معظّم انقلاب درباره تهذیب: همانطور که در مباحث علمی و فقهی حوزه،دو نگاه حاکم است یکی نظام فقاهت با رویکرد فردی و جزیره ای و با رنگ و بوی سکولارگونه و بی تفاوت نسبت به معضلات و چالش های نظام اسلامی و دیگری نظام فقاهت با رویکرد تمدنی و نظامند با دغدغه حل چالش ها و معضلات نظام و دولت و جامعه اسلامی، و ثمره هر یک از این دو رویکرد متفاوت است همینطور در نظام تهذیب و معنویت و خودسازی همین دو نظام و رویکرد حاکم است.تهذیب مدّنظر رهبر معظم انقلاب در عین اینکه بر خودسازی،انجام واجبات و ترک محرمات،اذکار،نوافل،تضرّع و توسّل و نماز شب،انس با قرآن و اخلاص در عمل تأکید دارد اما در عین حال به جهت دهی این امور به سمت جامعه سازی دینی و تمدن سازی و کمک به حل معضلات و کمبودهای نظام اسلامی اصرار فراوان دارد.به طوریکه این رویکرد جزو ارکان تهذیب به حساب می آید یعنی از همان اول ورود طلبه به حوزه او را طوری تربیت میکند که هدفش از تهذیب و تعلیم و ذکر و دعا و تضرّع و توسّل،فقط تشخیص وظیفه فردی و شخصی و انجام وظیفه با خلوص نیت شخصی نباشد بلکه هدفش تشخیص وظایف فردی و اجتماعی و تشخیص کمبودها و نیازهای نظام اسلامی و تلاش فردی و اجتماعی نظام مند همراه با تدبیر و برنامه ریزی تشکیلاتی توأم با اخلاص نیت فردی و اجتماعی برای حل آن چالش ها می باشد لذا رهبری معظم می فرماید اگر شور علمی حوزه،در خدمت نظام اسلامی قرار نگرفت و کمبودها را شناسایی و برطرف نکرد معلوم می شود که در تهذیب مشکل داریم.نه در تهذیب با رویکرد فردی و سکولارگونه،بلکه تهذیب با رویکرد خودسازی فردی به عنوان مقدمه ضروری برای ساختن جامعه معنوی و رسیدن به تمدن نوین اسلامی با رویکرد معنوی. بعضی جملات رهبر معظم انقلاب را به عنوان شاهد بر مدعا یاد آور می شویم: اگر دیدیم در حوزه های علمیه،شور علمی هست اما این شور علمی و کار علمی،خلأها و کمبودهای نظام را چنان که باید پر نمیکند باز باید به مسأله تهذیب توجه کنیم،برای اینکه اگر اخلاق و تهذیب نفس در حوزه ها باشد و صفای نفس ناشی از آن پیدا شود،هر کلمه ای که خوانده شود باید به نفع جامعه و مردم باشد. اگر مهذّب نباشیم آنچه داریم در خدمت اسلام و نظام اسلامی قرار نخواهد گرفت و چه بسا در جهت عکس قرار گیرد. من یقین دارم که حضرت امام،آن پیرمرد نورانی،معنوی،عالم،زاهد و عارف-که این انقلاب با دست توانای او بنا،غرس ،آبیاری و میوه چینی شد-اگر در جوانی،آن راز و نیازها و آن عبادت ها،تفکّرها و توسّل ها را نداشت و آن دل مؤمن و نورانی در او پدید نمی آمد،این کارهای بزرگ از او صادر نمی شد،...معمولا پیرمردها،در زودتر از این سنّ(۶۰سالگی)بازنشسته می شوند و حالِ اداره ی زندگی شخصی خودشان را هم ندارند! امّا امام در آن سنّ، چنین بنای عظیم و توصیف ناپذیری را به وجود آوردند و در مقابل دشمن،آن طور ایستادند که انسان،از شجاعت و پایداری ایشان در مقابل حوادث و مصائب،مبهوت می ماند. انقلاب وقتی به صورت کامل تحقق پیدا می کند که آحاد مردم،حقیقتاً به مردم مسلمان و مؤمن تبدیل شوند. بخشی از اسلام،مربوط به عمل مردم است که نظام اجتماعی و حرکت عمومی آنها را تصویر و ترسیم می کند و آنها را حرکت می دهد.بخش دیگر مربوط به عقاید و کیفیات روحی و عمل شخصی مردم است. انقلاب،انقلابِ مردم است،انقلاب در مناسبات اجتماعی و اقتصادی بعد از انقلاب مردم است،تا مردم منقلب نشوند،آن انقلاب اقتصادی و تغییر و تبدیل مناسبات اجتماعی و اقتصادی و سیاسی هم،اصلاً تحقق پیدا نمی کند.اگر آنچه واقع شده ادامه پیدا نکند و تعمیق نشود و...و خدای نکرده،اسم،اسلام و جمهوری اسلامی و حاکمیت منادیان اسلام باشد،ولی واقع قضیه و متن زندگی مردم،چیز دیگری باشد،این انقلاب قطعا موفق نبوده و نیست. 🆔 @ejtehad_jame