آدمی نقاش است با رفتارش، کردارش، محبتش، عشقش؛ هم دل‌خوشی را برای دیگری نقاشی می‌کشد و هم وسعت جهان خویش را فزون می‌دهد و هم رنگهای خوش‌تر به رنگهایش اضافه می‌گرداند و جهان های دیگری را رنگ می‌زند و حیات می‌بخشد. مثل مادری! ماهر ترین نقاش عالم بعد از خدا جز مادر که می‌تواند باشد؟! هرچند هردو از هم جدا نیستند و هردو یکی هستند؛ مادری زمینی در ذیل مادری خدا که هردو آسمانی اند... خدا هنرش را در خلق مادر به عرصه ظهور کشانده تا ببینیم چه در عالم مادر و نقاشی کشیدن او بر روح ها و جان ها رقم می‌خورد... چرا نقاشی را تنها در رنگ و قلم و کاغذ می‌بینیم که آن ظاهر کار است و باطن جای دیگریست... جهانِ نقاش! که عشقِ نهان، در جانِ مادریست ✍#پروا_ز_خویش @gharare_andishe