| ۱۰۷ 『 صد و هفت – در توسل به نام‌های خداوند عزوجلّ 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ از امام حسین (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: وارد شدم بر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در حالی که اُبی بن کعب نزد آن حضـرت بود و حدیث را ادامه داد تا اینکه فرمود: هر کَس پیرو او باشد، رشد یافته و هر کَس از او گمراه شود بیخرد و سقوط کرده خواهد بود. گفت: اسم او چیست؟ فرمود: اسمش علی، و دعایش این است: یٰا دَائِمُ یٰا دَیْمُومُ، یٰا حَیُّ یٰا قَیُّومُ، یٰا کَاشِفَ الْغَمِّ، وَ یٰا فَارِجَ الْهَمِّ، وَ یٰا بَاعِثَ الرُّسُلِ، وَ یٰا صَادِقَ الْوَعْدِ، صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ افْعَلْ بیٖ مٰا أَنْتَ أَهْلُهُ. ای ماندگار، ای جاویدان، ای زنده، ای پایدار، ای برطرف کنندۀ غم، و ای دورکنندۀ اندوه، و ای فرستندۀ پیامبـران و ای آنکه وعده‌اش راستین است، دورد فرست بر محمد و آل محمد، و با من عمل کن آنچه را تو شایسته آن هستی. و هر کَس این دعا را بخواند، خدای عزّوجلّ او را با علی بن الحسین (علیهما‌السلام) محشور می‌فرماید، و او راهبـرش به سوی بهشت خواهد بود. ┅─────────── 🤲 ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -