وقتی اسمتو میارم ، بارون رحمت می باره تا میام که نا امید شم ، مهربونیت نمی ذاره سقف لطف و رحمت تو بالاتر از آسمونه عاشقات با گریه می گن ، خدا خیلی مهربونه هر کسی توُ سختی و غم ، به تو می کنه توکل انگار از خونه ی قلبش ، تا حریم تو زده پُل تو همون خدایی که دل ، از ازل بوده اسیرت تویی اون غنی مطلق ، هر دو عالمن فقیرت تو علی و تو عظیمی ، تو غفوری و رحیمی حضرت رب العظیم و ، حی رحمان و کریمی رحمت بی انتهایی ، خالق ارض و سمایی هستیِ تمام هستی ، همه ی امید مایی بر همه هستی الهی ، قدرتت لایتناهی آخر ای بالا نشین بر ، من بیچاره نگاهی غیر تو کسی ندارم ، که تویی همه امیدم گفتی بازه در توبه ، من دوباره پر کشیدم هر بار از تو می شدم دور ، صرا کردی نرو برگرد باز من اومدم پیشت با ، یه دل سیاه پُر درد گفتی توُ حدیث قدسی ، ای خدای مهربونم وقتی که دور میشه عبدم ، من به انتظار می مونم تا که دوری کردم از تو ، تو منو دوباره خوندی هر چی بی حیایی کردم ، باز گناهمو پوشوندی من گناه می کردم اما ، تو حیا می کردی با من من همش توبه شکستم ، تو وفا می کردی با من حالا دیگه از گناهام ، خسته و درمونده هستم دل به امید تو بستم ، به در خونه ت نشستم به دلم توشه ی عشق از ، عهد اولی گرفتم برای قبول توبه ، ذکر یا علی گرفتم