و خداوند این بار بشری آفرید از خاک و آب، از گِل. سپس از روح خود در این دمید تا را خلق کند. سپس همه‌چیز را به او یاد داد؛ همه‌چیز، الا یک چیز! آنگاه با وی پیمان بست که به درخت و نزدیک نشود. آدم با وسوسه‌ای فریفته شد، و خود با خدا را کرد؛ پس شد و به زمین آمد، تا آن یک چیز باقیمانده را نیز یاد بگیرد. و آن بود. امید که ما نیز از انسانیت فعلی خود، به فطرت اولیه یعنی آدمیت برگردیم. همان جایگاهی که آنقدر والا بود که مورد ی ملائک قرار گرفتیم دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر کز و دد ملولم و انسانم آرزوست تن آدمی شریف است به جان آدمیت نه همین زیباست نشان آدمیت رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت https://www.instagram.com/tv/CISyviHnRVn/?igshid=p8s4pftxcfhc