هرگز نمی بخشم... دل نامهربانم را این روح سرکش در ضمیرِ عمق جانم را هرگز نمی بخشم که از من درد می‌پاشد! هر روز می‌بینم به چشم خود خزانم را خود خواستم دور از تو باشم بعد تو عمریست گم کرده‌ام در خود چرا نام و نشانم را؟! هر لحظه راهی می‌کنم در گوشه‌ی ظلمت یک تکه‌ از خورشید و ماهِ آسمانم را هرگز نمی بخشم خودم را چون که خودخواهی! عمریست از من می‌برد تاب و توانم را من بیشتر از این دلم در آتش است امروز بر باد دادم بعد تو عمر گرانم را... سهم من از این عشق باید سوختن باشد! پس می‌دهم بعد از تو اینجا امتحانم را با گفتن هر شعر... داغ تازه‌ می‌روید داغی که می‌گیرد غزل‌های جوانم را هرگز نمی بخشم خودم را چون که دور از تو در آتش آهی نشاندم آشیانم را... دیگر چه فرقی می‌کند این زندگی وقتی بعد از تو می‌بینم به دوش غم جهانم را @golchine_sher